Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
Verbum supérnum pródiens,
a Patre lumen éxiens,
qui natus orbi súbvenis
cursu declívi témporis:
Illúmina nunc péctora
tuóque amóre cóncrema;
audíta per præcónia
sint pulsa tandem lúbrica.
Iudéxque cum post áderis
rimári facta péctoris,
reddens vicem pro ábditis
iustísque regnum pro bonis,
Non demum artémur malis
pro qualitáte críminis,
sed cum beátis cómpotes
simus perénnes cǽlites.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Elóquium Dómini scutum est ómnium sperántium in eum.
Deus, impollúta via eius, †
elóquia Dómini igne examináta; *
protéctor est ómnium sperántium in se.
Quóniam quis Deus præter Dóminum? *
Aut quæ munítio præter Deum nostrum?
Deus, qui præcínxit me virtúte *
et pósuit immaculátam viam meam;
qui perfécit pedes meos tamquam cervórum *
et super excélsa státuit me;
qui docet manus meas ad prœ́lium, *
et tendunt arcum ǽreum bráchia mea.
Ant. Elóquium Dómini scutum est ómnium sperántium in eum.
Ant. 2 Déxtera tua, Dómine, suscépit me.
Et dedísti mihi scutum salútis tuæ, †
et déxtera tua suscépit me, *
et exaudítio tua magnificávit me.
Dilatásti gressus meos subtus me, *
et non sunt infirmáta vestígia mea.
Persequébar inimícos meos
et comprehendébam illos *
et non convertébar, donec defícerent.
Confringébam illos, nec póterant stare, *
cadébant subtus pedes meos.
Et præcinxísti me virtúte ad bellum *
et supplantásti insurgéntes in me subtus me.
Et inimícos meos dedísti mihi dorsum *
et odiéntes me disperdidísti.
Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret, *
ad Dóminum, nec exaudívit eos.
Et commínui eos ut púlverem ante fáciem venti, *
ut lutum plateárum contrívi eos.
Eripuísti me de contradictiónibus pópuli, *
constituísti me in caput géntium.
Pópulus, quem non cognóvi, servívit mihi, *
in audítu auris obœdívit mihi.
Fílii aliéni blandíti sunt mihi, †
fílii aliéni inveteráti sunt, *
contremuérunt in ábditis suis.
Ant. Déxtera tua, Dómine, suscépit me.
Ant. 3 Vivat Dóminus, et exaltétur Deus salútis meæ.
Vivit Dóminus et benedíctus Adiútor meus, *
et exaltétur Deus salútis meæ.
Deus, qui das vindíctas mihi †
et subdis pópulos sub me, *
liberátor meus de inimícis meis iracúndis;
et ab insurgéntibus in me exáltas me, *
a viro iníquo éripis me.
Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine, *
et nómini tuo psalmum dicam,
magníficans salútes regis sui †
et fáciens misericórdiam christo suo, *
David et sémini eius usque in sǽculum.
Ant. Vivat Dóminus, et exaltétur Deus salútis meæ.
Audíte verbum Dómini, gentes.
Et annuntiáte illud in fínibus terræ.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
16, 1-5; 17, 4-8
Sion refugium Moabitarum. Conversio Ephraim
Emíttite agnum dominatóri terræ,
de Petra desérti ad montem fíliæ Sion.
Et erit: sicut avis fúgiens
et pulli de nido avolántes,
sic erunt fíliæ Moab
ad vada Arnon.
Affer consílium, fac iudícium;
pone quasi noctem umbram tuam in merídie,
abscónde fugiéntes et vagos ne prodas.
Hábitent apud te prófugi Moab;
esto latíbulum eórum a fácie vastatóris;
finítus est enim exáctor,
consummáta est devastátio,
defécit calcátor a terra.
Et firmábitur in misericórdia sólium;
et sedébit super illud in veritáte,
in tabernáculo David, iúdicans et quǽrens iudícium
et velóciter reddens, quod iustum est.
Et erit in die illa: attenuábitur glória Iacob
et pinguédo carnis eius marcéscet;
et erit, sicut cum messor árripit culmos,
et brácchium eius spicas legit;
et erit, sicut cum quis quærit spicas in valle Ráphaim.
Et relinquétur in eo racémus,
et sicut cum excútitur ólea:
duæ vel tres olívæ in summitáte rami,
sive quáttuor aut quinque
in cacumínibus árboris fructíferæ,
dicit Dóminus Deus Israel.
In die illa atténdet homo ad factórem suum,
et óculi eius ad Sanctum Israel respícient;
et non atténdet ad altária,
quæ fecérunt manus eius,
et quæ operáti sunt dígiti eius;
non respíciet lucos et thymiatéria.
RESPONSORIUM
Ier 33, 15. 16; Is 16, 5
Germináre fáciam David germen iustítiæ et fáciet iudícium et iustítiam in terra: * Et hoc est nomen quod vocábunt eum, Dóminus iustítia nostra.
Firmábitur in misericórdia sólium, et sedébit super illud in veritáte, iúdicans et quǽrens iudícium. * Et hoc.
LECTIO ALTERA
E Declaratióne Fídei sancti Ioánnis Damascéni presbýteri
(Cap. 1: PG 95, 417-419)
Vocasti me, Domine, ad ministrandum alumnis tuis
Tu, Dómine, eduxísti me de lumbis patris mei; tu me formásti in útero matris meæ; tu in lucem me púerum nudum edidísti, quia natúræ nostræ leges præcéptis tuis perpétuo morem gerunt.
Tu præparásti per benedictiónem Spíritus Sancti creatiónem meam et exsisténtiam meam, non ex voluntáte viri, aut desidério carnis, sed grátia tua, quæ non potest enarrári. Præparásti nativitátem meam præparatióne, quæ natúræ nostræ leges súperat, me in fílium adoptándo in lucem emisísti, et ascripsísti inter alúmnos Ecclésiæ tuæ sanctæ et immaculátæ.
Tu me nutrivísti lacte spiritáli, lacte, inquam, divinórum eloquiórum tuórum. Tu me sustentásti esca sólida córporis Iesu Christi Dei nostri, Unigéniti tui sanctíssimi, et inebriásti divíno cálice, vivífico scílicet sánguine eius, quem effúdit pro salúte totíus mundi.
Quia, Dómine, dilexísti nos, et substituísti Fílium tuum unigénitum diléctum pro redemptióne nostra, quam suscépit volens, nec repúgnans, quinímmo ceu qui destinátus erat ad sacrifícium velut agnus ínnocens, cum se ipse ad hoc posúerit: quia, cum Deus esset, factus fuit homo suáque voluntáte humána subiécit se, factus obœdiens tibi Deo Patri suo usque ad mortem, mortem autem crucis.
Sic quidem, o Christe Deus meus, humiliásti temetípsum, ut me ovem errántem úmeris tuis túleris, paverísque me in loco virénti, et nutríeris aquis rectæ doctrínæ per manus pastórum tuórum, quos tu cum ipse páveris, eléctum subínde illi eximiúmque gregem tuum pavérunt.
Vocásti me nunc, o Dómine, per manus pontíficis tui ad ministrándum alúmnis tuis. Qua vero id providéntia féceris néscio: tu solus id nosti.
Verum, o Dómine, levem fácito sárcinam gravem peccatórum meórum, quibus gráviter delíqui; mentémque et cor meum munda. Deduc me per viam rectam ceu lucérna lucens.
Da mihi sermónem in apertióne oris, claram expeditámque linguam præbe per ígneam Spíritus tui linguam, ut præséntia tua me semper inspíciat.
Pasce me, Dómine, et pasce mecum, ne cor meum inclínet me neque ad déxteram, neque ad sinístram, sed Spíritus tuus bonus dírigat me in viam rectam, méaque ópera secúndum voluntátem tuam fiant atque última ita fiant.
Tu vero, o vertex nóbilis exactíssimæ puritátis, o cœtus Ecclésiæ præstantíssime, qui auxílium a Deo præstoláris, o tu, in quo requiéscit Deus, áccipe a nobis doctrínam fídei ab erróre immúnem, qua roborétur Ecclésia, quemádmodum a Pátribus nostris tráditum fuit.
RESPONSORIUM
Mal 2, 6; Ps 89, 22
Lex veritátis fuit in ore eius, et iníquitas non est invénta in lábiis eius: * In pace et in æquitáte ambulávit mecum, dicit Dóminus.
Manus enim mea firma erit cum eo, et brácchium meum confortábit eum. * In pace.
ORATIO
Orémus.
Præsta nobis, quǽsumus, Dómine, sancti Ioánnis presbýteri précibus adiuvári, ut vera fides, quam ille excellénter dócuit, sit semper lux et fortitúdo nostra. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky