Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Lux ætérna, lumen potens,
dies indefíciens,
debellátor atræ noctis,
reparátor lúminis,
destructórque tenebrárum,
illustrátor méntium:
Quo nascénte suscitámur,
quo vocánte súrgimus;
faciénte quo beáti,
quo linquénte míseri;
quo a morte liberáti,
quo sumus perlúcidi;
Mortis quo victóres facti,
noctis atque sǽculi;
ergo nobis, rex ætérne,
lucem illam tríbue,
quæ fuscátur nulla nocte,
solo gaudens lúmine.
Honor Patri sit ac tibi,
Sancto sit Spirítui,
Deo trino sed et uni,
paci, vitæ, lúmini,
nómini præ cunctis dulci
divinóque númini. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Deus de nullo véniens,
Deus de Deo pródiens,
Deus ab his progrédiens,
in nos veni subvéniens.
Tu nostrum desidérium,
tu sis amor et gáudium;
in te nostra cupíditas
et sit in te iucúnditas.
Pater, cunctórum Dómine,
cum Génito de Vírgine,
intus et in circúitu
nos rege Sancto Spíritu.
Meménto, sancta Trínitas,
quod tua fecit bónitas,
creándo prius hóminem,
recreándo per sánguinem.
Nam quos creávit Unitas,
redémit Christi cáritas;
patiéndo tunc díligens,
nunc díligat nos éligens.
Tríadi sanctæ gáudium,
pax, virtus et impérium,
decus, omnipoténtia,
laus, honor, reveréntia. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Dóminus advocávit cælum et terram, ut discérnat pópulum suum.
Deus deórum Dóminus locútus est *
et vocávit terram a solis ortu usque ad occásum.
Ex Sion speciósa decóre Deus illúxit, *
Deus noster véniet et non silébit:
ignis consúmens est in conspéctu eius *
et in circúitu eius tempéstas válida.
Advocábit cælum desúrsum *
et terram discérnere pópulum suum:
« Congregáte mihi sanctos meos, *
qui disposuérunt testaméntum meum
in sacrifício ».
Et annuntiábunt cæli iustítiam eius, *
quóniam Deus iudex est.
Ant. Dóminus advocávit cælum et terram, ut discérnat pópulum suum.
Ant. 2 Invoca me in die tribulatiónis, et éruam te.
« Audi, pópulus meus, et loquar; †
Israel, et testificábor advérsum te: *
Deus, Deus tuus ego sum.
Non in sacrifíciis tuis árguam te; *
holocáusta enim tua
in conspéctu meo sunt semper.
Non accípiam de domo tua vítulos, *
neque de grégibus tuis hircos.
Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum, *
iumentórum mille in móntibus.
Cognóvi ómnia volatília cæli, *
et, quod movétur in agro, meum est.
Si esuríero non dicam tibi; *
meus est enim orbis terræ et plenitúdo eius.
Numquid manducábo carnes taurórum *
aut sánguinem hircórum potábo?
Immola Deo sacrifícium laudis *
et redde Altíssimo vota tua;
et ínvoca me in die tribulatiónis: *
éruam te, et honorificábis me ».
Ant. Invoca me in die tribulatiónis, et éruam te.
Ant. 3 Sacrifícium laudis honorificábit me.
Peccatóri autem dixit Deus: †
« Quare tu enárras præcépta mea *
et assúmis testaméntum meum in os tuum?
Tu vero odísti disciplínam *
et proiecísti sermónes meos retrórsum.
Si vidébas furem, currébas cum eo; *
et cum adúlteris erat pórtio tua.
Os tuum dimittébas ad malítiam, *
et lingua tua concinnábat dolos.
Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris *
et advérsus fílium matris tuæ
proferébas oppróbrium.
Hæc fecísti, et tácui. †
Existimásti quod eram tui símilis. *
Arguam te et státuam illa contra fáciem tuam.
Intellégite hæc, qui obliviscímini Deum, *
nequándo rápiam, et non sit qui erípiat.
Qui immolábit sacrifícium laudis,
honorificábit me, *
et, qui immaculátus est in via,
osténdam illi salutáre Dei ».
Ant. Sacrifícium laudis honorificábit me.
Non cessámus pro vobis orántes et postulántes.
Ut impleámini agnitióne voluntátis Dei.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
37, 21-35
Isaias vaticinatur de rege Assyriorum
Misit Isaías fílius Amos ad Ezechíam dicens: « Hæc dicit Dóminus Deus Israel: Pro quibus rogásti me de Sennácherib rege Assyriórum, hoc est verbum, quod locútus est Dóminus super eum:
Despéxit te, subsannávit te virgo fília Sion;
post te caput movit fília Ierúsalem.
Cui exprobrásti et quem blasphemásti?
Et super quem exaltásti vocem
et levásti altitúdinem oculórum tuórum?
Contra Sanctum Israel!
In manu servórum tuórum exprobrásti Dómino
et dixísti: “In multitúdine quadrigárum meárum
ego ascéndi altitúdinem móntium, iuga Líbani;
et succídi excélsa cedrórum eius
et eléctas abíetes illíus
et introívi altitúdinem summitátis eius,
silvam condénsam.
Ego fodi et bibi aquam aliénam
et exsiccávi vestígio pedis mei
omnes rivos Ægýpti”.
Numquid non audísti?
A sǽculo feci illud; a diébus antíquis
ego plasmávi illud et nunc addúxi,
ut fiat in eradicatiónem,
in lápides evérsos civitátes munítæ.
Habitatóres eórum breviáta manu
contremuérunt et confúsi sunt;
facti sunt sicut fenum agri
et gramen víride et herba tectórum,
quæ exáruit a fácie austri.
Sessiónem tuam
et egréssum tuum et intróitum tuum cognóvi
et insániam tuam contra me.
Cum fúreris advérsum me
et supérbia tua ascénderit in aures meas,
ponam círculum in náribus tuis
et frenum in lábiis tuis
et redúcam te in viam,
per quam venísti.
Tibi autem hoc erit signum:
Comedántur hoc anno, quæ cólligi póterunt,
et in anno secúndo, quæ sponte nascúntur;
in anno autem tértio semináte et métite
et plantáte víneas et comédite fructum eárum.
Et mittet id, quod salvátum fúerit de domo Iudæ,
quod réliquum est, radícem deórsum,
et fáciet fructum sursum.
Quia de Ierúsalem exíbit resíduum,
et quod salvum fúerit de monte Sion.
Zelus Dómini exercítuum fáciet istud.
Proptérea hæc dicit Dóminus de rege Assyriórum:
Non introíbit civitátem hanc
et non iáciet ibi sagíttam
et non oppónet ei clípeum
et non mittet contra eam ággerem.
In via, qua venit, per eam revertétur,
et civitátem hanc non ingrediétur, dicit Dóminus.
Et prótegam civitátem istam, ut salvem eam
propter me et propter David servum meum ».
RESPONSORIUM
Is 52, 9b-10
Consolátus est Dóminus pópulum suum, redémit Ierúsalem; * Et vidébunt omnes fines terræ salutáre Dei nostri.
Nudávit Dóminus bráchium sanctum suum in óculis ómnium géntium. * Et vidébunt.
LECTIO ALTERA
Ex Scriptis sanctæ Rosæ de Lima vírginis
(Ad medicum Castillo: edit. L . Getino, La Patrona de América, Madrid 1928, pp. 54-55)
Sciamus supereminentem scientiæ caritatem Christi
Dóminus Salvátor vocem éxtulit et incomparábili maiestáte dixit: « Sciant omnes post tribulatiónem sequi grátiam; cognóscant sine póndere afflictiónum ad culmen grátiæ perveníri non posse; intéllegant charísmatum mensúram simul augéri iuxta increméntum labórum. Cáveant hómines ne errent neque fallántur; hæc est sola vera paradísi scala, et sine cruce non invenítur iter quo ad cælum ascéndant ».
Quibus verbis audítis, fortis ímpetus in me supervénit, quasi ad me ponéndam in médio platéæ, ut magnis clamóribus cunctis persónis cuiúsque ætátis, sexus et condiciónis, dícerem: « Audíte, pópuli; audíte, gentes. De mandáto Christi, uténdo verbis ex ipsíus ore prolátis, vos admóneo: Grátiam acquírere non póssumus, nisi afflictiónes pátimur; opus enim est labóres cumulári labóribus, ad consequéndam íntimam participatiónem divínæ natúræ, glóriam filiórum Dei et perféctam ánimæ felicitátem ».
Idem stímulus veheménter me impellébat ad prædicándam pulchritúdinem divínæ grátiæ; quod angústiis me premébat et sudáre et anheláre me cogébat. Anima enim mihi videbátur iam detinéri non posse in cárcere córporis, sin autem, ruptis vínculis, líbera et sola et maióre agilitáte per totum mundum ire dicéndo: « Utinam mortáles cognóscerent quanta res sit divína grátia, quam pulchra, quam nóbilis, quam pretiósa; quot divítias abscóndat in se, quot thesáuros, quot iúbila et delícias! Sine dúbio tota diligéntia et cura incúmberent ad sibi comparándas pœnas et afflictiónes! Cuncti per orbem terrárum requírerent præ fortúnis moléstias, infirmitátes et torménta, ad consequéndum inæstimábilem thesáurum grátiæ. Hoc est mercimónium et lucrum novíssimum patiéntiæ. Nullus quererétur de cruce neque de labóribus sibi forte obveniéntibus, si cognósceret statéram in qua ponderántur ut homínibus distribuántur ».
RESPONSORIUM
1 Cor 1, 27a. 28b-29; Ps 137 (138), 6
Quæ stulta sunt mundi elégit Deus, ut confúndat sapiéntes; et quæ non sunt, ut ea quæ sunt destrúeret; * Ut non gloriétur omnis caro in conspéctu Dei.
Excélsus Dóminus, et húmilem réspicit, et supérbum a longe cognóscit. * Ut non.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui beátam Rosam, tuo amóre succénsam, mundum relínquere et tibi soli in austeritáte pæniténtiæ vacáre fecísti, da nobis, eius intercessióne, ut, vias vitæ sectántes in terris, torrénte deliciárum tuárum perfruámur in cælis. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky