Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Nocte surgéntes vigilémus omnes,
semper in psalmis meditémur atque
víribus totis Dómino canámus
dúlciter hymnos,
Ut, pio regi páriter canéntes,
cum suis sanctis mereámur aulam
íngredi cæli, simul et beátam
dúcere vitam.
Præstet hoc nobis Déitas beáta
Patris ac Nati, paritérque Sancti
Spíritus, cuius résonat per omnem
glória mundum. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Ad preces nostras deitátis aures,
Deus, inclína pietáte sola;
súpplicum vota súscipe, precámur
fámuli tui.
Réspice clemens sólio de sancto
vultu seréno, lámpadas illústra
ólei nostri, ténebras depélle
péctore cunctas.
Crímina laxa pietáte multa,
áblue sordes, víncula disrúmpe,
parce peccátis, réleva iacéntes
déxtera tua.
Glória Deo sit ætérno Patri,
sit tibi semper, Genitóris Nate,
cum quo per cuncta Spíritus æquális
sǽcula regnat. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Commítte Dómino viam tuam, et ipse fáciet.
Noli æmulári in malignántibus, *
neque zeláveris faciéntes iniquitátem,
quóniam tamquam fenum velóciter aréscent *
et quemádmodum herba virens décident.
Spera in Dómino et fac bonitátem, *
et inhabitábis terram et pascéris in fide.
Delectáre in Dómino, *
et dabit tibi petitiónes cordis tui.
Commítte Dómino viam tuam et spera in eo, *
et ipse fáciet;
et edúcet quasi lumen iustítiam tuam *
et iudícium tuum tamquam merídiem.
Quiésce in Dómino et exspécta eum; †
noli æmulári in eo, qui prosperátur in via sua, *
in hómine, qui molítur insídias.
Désine ab ira et derelínque furórem, *
noli æmulári, quod vertit ad malum,
quóniam qui malignántur, exterminabúntur, *
sustinéntes autem Dóminum
ipsi hereditábunt terram.
Et adhuc pusíllum et non erit peccátor, *
et quæres locum eius et non invénies.
Mansuéti autem hereditábunt terram *
et delectabúntur in multitúdine pacis.
Ant. Commítte Dómino viam tuam, et ipse fáciet.
Ant. 2 Declína a malo et fac bonum; confírmat iustos Dóminus.
Insidiábitur peccátor iusto *
et stridébit super eum déntibus suis.
Dóminus autem irridébit eum, *
quóniam próspicit quod véniet dies eius.
Gládium evaginavérunt peccatóres, *
intendérunt arcum suum,
ut deíciant páuperem et ínopem, *
ut trucídent recte ambulántes in via.
Gládius eórum intrábit in corda ipsórum, *
et arcus eórum confringétur.
Mélius est módicum iusto *
super divítias peccatórum multas,
quóniam bráchia peccatórum conteréntur, *
confírmat autem iustos Dóminus.
Novit Dóminus dies immaculatórum, *
et heréditas eórum in ætérnum erit.
Non confundéntur in témpore malo *
et in diébus famis saturabúntur.
Quia peccatóres períbunt, †
inimíci vero Dómini
ut decor campórum defícient, *
quemádmodum fumus defícient.
Mutuátur peccátor et non solvet, *
iustus autem miserétur et tríbuet.
Quia benedícti eius hereditábunt terram, *
maledícti autem eius exterminabúntur.
A Dómino gressus hóminis confirmántur, *
et viam eius volet.
Cum cecíderit, non collidétur, *
quia Dóminus susténtat manum eius.
Iúnior fui et sénui †
et non vidi iustum derelíctum, *
nec semen eius quærens panem.
Tota die miserétur et cómmodat, *
et semen illíus in benedictióne erit.
Declína a malo et fac bonum, *
et inhabitábis in sǽculum sǽculi,
quia Dóminus amat iudícium *
et non derelínquet sanctos suos.
Iniústi in ætérnum disperíbunt, *
et semen impiórum exterminábitur.
Iusti autem hereditábunt terram *
et inhabitábunt in sǽculum sǽculi super eam.
Ant. Declína a malo et fac bonum; confírmat iustos Dóminus.
Ant. 3 Exspécta Dóminum, et custódi viam eius.
Os iusti meditábitur sapiéntiam, *
et lingua eius loquétur iudícium;
lex Dei eius in corde ipsíus, *
et non vacillábunt gressus eius.
Consíderat peccátor iustum *
et quærit mortificáre eum;
Dóminus autem non derelínquet eum
in mánibus eius, *
nec damnábit eum, cum iudicábitur illi.
Exspécta Dóminum et custódi viam eius, †
et exaltábit te, ut hereditáte cápias terram; *
cum exterminabúntur peccatóres, vidébis.
Vidi ímpium superexaltátum *
et elevátum sicut cedrum viréntem;
et transívit, et ecce non erat, *
et quæsívi eum, et non est invéntus.
Obsérva innocéntiam et vide æquitátem, *
quóniam est postéritas hómini pacífico.
Iniústi autem disperíbunt simul, *
postéritas impiórum exterminábitur.
Salus autem iustórum a Dómino, *
et protéctor eórum in témpore tribulatiónis.
Et adiuvábit eos Dóminus et liberábit eos †
et éruet eos a peccatóribus et salvábit eos, *
quia speravérunt in eo.
Ant. Exspécta Dóminum, et custódi viam eius.
Bonitátem et prudéntiam et sciéntiam doce me.
Quia præcéptis tuis crédidi.
LECTIO PRIOR
De Epístola secúnda beáti Petri apóstoli
1, 12-21
Testimonium Apostolorum et prophetarum
Caríssimi: Incípiam vos semper commonére de his, et quidem sciéntes et confirmátos in præsénti veritáte. Iustum autem árbitror, quámdiu sum in hoc tabernáculo, suscitáre vos in commonitióne, certus quod velox est deposítio tabernáculi mei, secúndum quod et Dóminus noster Iesus Christus significávit mihi; dabo autem óperam et frequénter habére vos post óbitum meum, ut horum memóriam faciátis.
Non enim captiósas fábulas secúti notam fécimus vobis Dómini nostri Iesu Christi virtútem et advéntum, sed speculatóres facti illíus magnitúdinis. Accípiens enim a Deo Patre honórem et glóriam, voce proláta ad eum huiuscémodi a magnífica glória: « Fílius meus, diléctus meus hic est, in quo ego mihi complácui »; et hanc vocem nos audívimus de cælo prolátam, cum essémus cum ipso in monte sancto. Et habémus firmiórem prophéticum sermónem, cui bene fácitis attendéntes quasi lucérnæ lucénti in caliginóso loco, donec dies illucéscat et lúcifer oriátur in córdibus vestris, hoc primum intellegéntes quod omnis prophetía Scriptúræ própria interpretatióne non fit; non enim voluntáte humána proláta est prophetía aliquándo, sed a Spíritu Sancto ducti locúti sunt a Deo hómines.
RESPONSORIUM
Io 1, 14; 2 Petr 1, 16b. 18b
Verbum caro factum est et habitávit in nobis; * Vídimus glóriam eius, glóriam quasi Unigéniti a Patre.
Speculatóres facti sumus illíus magnitúdinis, cum essémus cum ipso in monte sancto. * Vídimus.
LECTIO ALTERA
Ex Sermónibus sancti Caesárii Arelaténsis epíscopi
(Sermo 159, 1. 3-6: CCL 104, 650. 652-654)
Quomodo Christum sequi?
Durum vidétur, fratres caríssimi, et quasi grave esse iudicátur illud, quod Dóminus in Evangélio imperávit, dicens: "Si quis vult post me veníre, ábneget semetípsum sibi." Sed non est durum, quod ille ímperat, qui ádiuvat ut fiat quod ímperat.
Abneget se et tollat crucem suam et sequátur Christum. Et quo sequéndus est Christus, nisi quo ábiit? Nóvimus enim, quia surréxit, ascéndit in cælum: illo sequéndus est. Plane desperándum non est, quia ipse promísit, non quia homo áliquid potest. "Longe a nobis erat cælum, ante quam caput nostrum iísset in cælum". Iam quare desperámus nos ibi futúros, si membra illíus cápitis simus? Ergo unde? Quia multis timóribus et dolóribus laborátur in terra: sequámur Christum, ubi summa est felícitas, summa pax, perpétua secúritas.
Sed qui Christum sequi desíderat, áudiat apóstolum dicéntem: "Si quis dicit se in Christo manére, debet quómodo ille ambulávit et ipse ambuláre". Sequi vis Christum? Esto húmilis, ubi ille húmilis fuit: noli humilitátem eius contémnere, si vis ad illíus altitúdinem perveníre.
Aspera quidem facta est via, quando homo peccávit; sed plana est, quando eam Christus resurgéndo calcávit, et de angustíssima sémita stratam regálem fecit. Per istam viam duóbus pédibus cúrritur, id est, humilitátis et caritátis. In hoc omnes deléctat celsitúdo: sed humílitas primus gradus est. Quid tendis pedem ultra te? Cádere vis, non ascéndere. A primo gradu, id est, ab humilitáte íncipe, et ascendísti.
Et ídeo Dóminus et Salvátor noster non solum dixit ábneget seípsum sibi, sed áddidit: tollat crucem suam, et sequátur me. Quid est, tollat crucem suam? Ferat quicquid moléstum est: sic me sequátur. Cum cœ́perit me móribus et præcéptis meis sequi, multos habébit contradictóres, multos habébit prohibitóres, multos habébit non solum derisóres, sed étiam persecutóres. Et hoc non solum de pagánis, qui extra ecclésiam sunt, sed étiam ex illis, qui intus vidéntur esse córpore, sed foris sunt óperum pravitáte, et, cum de solo nómine christiáno gloriéntur, bonos tamen christiános iúgiter persequúntur. Isti tales sic sunt in membris ecclésiæ, quómodo mali humóres in córpore. Tu ergo si Christum sequi desíderas, crucem eius portáre non dífferas: tólera malos, noli subcúmbere.
Unde, si vólumus implére illud, quod Dóminus dixit, si quis vult post me veníre, tollat crucem suam et sequátur me, quod ait apóstolus cum Dei adiutório studeámus implére: ut habéntes victum et vestítum, his conténti simus; ne forte, si plus quam opórtet terrénam substántiam quæréntes vólumus dívites fieri, incidámus in temptatiónem et láqueum diáboli, et desidéria multa et inutília et nocíva, quæ mergunt hómines in intéritum et perditiónem. De qua temptatióne Dóminus nos sub sua protectióne liberáre dignétur.
RESPONSORIUM
Cf. Ps 45, 15-16. 5
Afferéntur Regi vírgines post eam, próximæ eius. * Afferéntur tibi in lætítia et exsultatióne.
Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna. * Afferéntur.
ORATIO
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui pópulo tuo beátam Catharínam vírginem et invíctam mártyrem præstitísti, concéde, ut, eius intercessióne, fide et constántia roborémur et pro Ecclésiæ unitáte óperam tribuámus impénse. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky