1. Octobris 2025

S. Teresiæ a Iesu Infante, virginis et Ecclesiæ doctoris
memoria

Nata est Alensonii (Alençon) in Gallia anno 1873. In monasterium Lexoviense (Lisieux) Carmelitarum adhuc adulescentula ingressa, humilitatem, simplicitatem evangelicam et in Deo fiduciam maxime coluit, et easdem virtutes verbo et exemplo novitias maxime docuit. Pro salute animarum et Ecclesiæ incremento vitam offerens, mortua est anno 1897 die 30 septembris.
Communia virginum (delectum est in memoriis partes aliquas de feria sumere secundum Institutionem generalem de Liturgia horarum).

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

O sator rerum, reparátor ævi,

Christe, rex regum, metuénde censor,

tu preces nostras paritérque laudes

súscipe clemens.

Noctis en cursu tibi vota laudum

pángimus; præsta tibi sint ut apta,

nosque concéntu réfove perénni,

lúminis auctor.

Da dies nobis probitáte faustos

mortis ignáram tribuéndo vitam,

semper ut nostros tua sit per actus

glória perpes.

Ure cor nostrum, pius ure lumbos

igne divíno vigilésque nos fac,

semper ardéntes mánibus lucérnas

ut teneámus.

Æqua laus summum célebret Paréntem

teque, Salvátor, pie rex, per ævum;

Spíritus Sancti résonet per omnem

glória mundum. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Christe, lux vera, bónitas et vita,

gáudium mundi, píetas imménsa,

qui nos a morte vívido salvásti

sánguine tuo,

Insere tuum, pétimus, amórem

méntibus nostris, fídei refúnde

lumen ætérnum, caritátis auge

dilectiónem.

Procul a nobis pérfidus absístat

Satan, a tuis víribus confráctus;

Sanctus assístat Spíritus, a tua

sede demíssus.

Glória Deo sit ætérno Patri,

sit tibi semper, Genitóris Nate,

cum quo per cuncta Spíritus æquális

sǽcula regnat. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Psalmus 38 (39)
Ægrotantis deprecatio
Vanitati creatura subiecta est … propter eum qui subiecit eam in spe (Rom 8, 20).
I

Dixi: « Custódiam vias meas, *

ut non delínquam in lingua mea;

ponam ori meo custódiam, *

donec consístit peccátor advérsum me ».

Tacens obmútui et sílui absque ullo bono, *

et dolor meus renovátus est.

Concáluit cor meum intra me, *

et in meditatióne mea exársit ignis.

Locútus sum in lingua mea: *

« Notum fac mihi, Dómine, finem meum;

et númerum diérum meórum quis est, *

ut sciam quam brevis sit vita mea ».

Ecce paucórum palmórum fecísti dies meos, *

et spátium vitæ meæ tamquam níhilum ante te.

Etenim univérsa vánitas
omnis homo constitútus est. *

Etenim ut imágo pertránsit homo.

Etenim vánitas est et concitátur; *

thesaurízat et ignórat quis congregábit ea.

Ant. Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

II

Et nunc quæ est exspectátio mea, Dómine? *

Spes mea apud te est.

Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me, *

oppróbrium insipiénti ne ponas me.

Obmútui et non apériam os meum, *

quóniam tu fecísti.

Amove a me plagas tuas: *

ab ictu manus tuæ ego deféci.

In increpatiónibus, propter iniquitátem,
corripuísti hóminem, †

et tabéscere fecísti sicut tínea desiderabília eius. *

Etenim vánitas omnis homo.

Exáudi oratiónem meam, Dómine, *

et clamórem meum áuribus pércipe.

Ad lácrimas meas ne obsurdéscas, †

quóniam ádvena ego sum apud te, *

peregrínus sicut omnes patres mei.

Avértere a me, ut refrígerer, *

priúsquam ábeam et non sim ámplius.

Ant. Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

Psalmus 51 (52)
Contra calumniatorem
Qui gloriatur, in Domino glorietur (1 Cor 1, 31).

Quid gloriáris in malítia, *

qui potens es iniquitáte?

Tota die insídias cogitásti; *

lingua tua sicut novácula acúta,
qui facis dolum.

Dilexísti malítiam super benignitátem, †

mendácium magis quam loqui æquitátem. *

Dilexísti ómnia verba perditiónis, lingua dolósa.

Proptérea Deus déstruet te in finem; †

evéllet te et emigrábit te de tabernáculo *

et radícem tuam de terra vivéntium.

Vidébunt iusti et timébunt *

et super eum ridébunt:

« Ecce homo, qui non pósuit Deum
refúgium suum, †

sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum *

et præváluit in insídiis suis ».

Ego autem sicut virens olíva in domo Dei. †

Sperávi in misericórdia Dei *

in ætérnum et in sǽculum sǽculi.

Confitébor tibi in sǽculum, quia fecísti; †

et exspectábo nomen tuum,
quóniam bonum est, *

in conspéctu sanctórum tuórum.

Ant. Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

Sustínuit ánima mea in verbo eius.

Sperávit ánima mea in Dómino.

LECTIO PRIOR

De Epístola ad Philippénses

2, 12-30

Salutem vestram operamini

Caríssimi mei, sicut semper obœdístis, non ut in præséntia mei tantum sed multo magis nunc in abséntia mea, cum metu et tremóre vestram salútem operámini; Deus est enim, qui operátur in vobis et velle et perfícere pro suo beneplácito. Omnia fácite sine murmuratiónibus et hæsitatiónibus, ut efficiámini sine queréla et símplices, fílii Dei sine reprehensióne in médio generatiónis pravæ et pervérsæ, inter quos lucétis sicut luminária in mundo Verbum vitæ continéntes ad glóriam meam in die Christi, quia non in vácuum cucúrri, neque in vácuum laborávi. Sed et si delíbor supra sacrifícium et obséquium fídei vestræ, gáudeo et congáudeo ómnibus vobis; idípsum autem et vos gaudéte et congaudéte mihi.

Spero autem in Dómino Iesu Timótheum cito me míttere ad vos, ut et ego bono ánimo sim, cógnitis, quæ circa vos sunt. Néminem enim hábeo tam unánimem, qui sincére pro vobis sollícitus sit; omnes enim sua quærunt, non quæ sunt Iesu Christi. Probatiónem autem eius cognóscitis, quóniam sicut patri fílius mecum servívit in evangélium. Hunc ígitur spero me míttere, mox ut vídero, quæ circa me sunt; confído autem in Dómino, quóniam et ipse cito véniam.

Necessárium autem existimávi Epaphrodítum fratrem et cooperatórem et commilitónem meum, vestrum autem apóstolum et minístrum necessitátis meæ, míttere ad vos, quóniam omnes vos desiderábat et mæstus erat, proptérea quod audierátis illum infirmátum. Nam et infirmátus est usque ad mortem, sed Deus misértus est eius; non solum autem eius, verum et mei, ne tristítiam super tristítiam habérem. Festinántius ergo misi illum, ut, viso eo, íterum gaudeátis, et ego sine tristítia sim. Excípite ítaque illum in Dómino cum omni gáudio et eiúsmodi cum honóre habetóte, quóniam propter opus Christi usque ad mortem accéssit in intéritum tradens ánimam suam, ut suppléret id, quod vobis déerat, erga me ministérii.

RESPONSORIUM

2 Petr 1, 10a. 11; Eph 5, 8b. 11a

Magis satágite ut firmam vestram vocatiónem et electiónem faciátis. * Sic enim abundánter ministrábitur vobis intróitus in ætérnum regnum Dómini nostri et salvatóris Iesu Christi.

Ut fílii lucis ambuláte; et nolíte communicáre opéribus infructuósis tenebrárum. * Sic enim.

LECTIO ALTERA

Ex narratióne vitæ sanctæ Terésiæ a Iesu Infánte, vírginis, ab ipsa exaráta

(Manuscrits autobiographiques, Lisieux 1957, 227-229)

In corde Ecclesiæ ego amor ero

Cum imménsa mea desidéria mihi martýrio essent, epístolas adívi sancti Pauli, ut responsiónem tandem invenírem. Oculos casu coniéci in cápita duodécimum et décimum tértium epístolæ primæ ad Corínthios, in primóque legi omnes simul apóstolos, prophétas, doctóres esse non posse, Ecclesiámque váriis constáre membris, oculúmque simul manum esse non posse. Apérta quidem respónsio, non tamen ea quæ mea impléret desidéria mihíque pacem afférret.

In lectióne perseverávi neque ánimum dimísi, propositúmque invéni súblevans: Æmulámini charísmata melióra. Et adhuc excellentiórem viam vobis demónstro. Apóstolus enim commentátur charísmata melióra nihil sine caritáte esse, eandémque caritátem excellentiórem viam esse tuto ad Deum deducéntem. Quiétem tandem invéneram.

Mýsticum Ecclésiæ corpus cum aspícerem, in nullo membrórum quæ sanctus Paulus descrípsit me ipsam agnóveram, seu pótius in univérsis me cérnere volébam. Cáritas vocatiónis meæ cárdinem mihi óbtulit. Intelléxi Ecclésiam quidem corpus habére váriis compáctum membris, at hoc in córpore membrum non deésse necessárium et nobílius; intelléxi Ecclésiam cor habére et huiúsmodi cor amóre incénsum exsístere. Intelléxi unum amórem membra Ecclésiæ ad agéndum compéllere, eodémque amóre exstíncto, apóstolos Evangélium non ámplius annuntiatúros, mártyres sánguinem non ámplius effusúros. Perspéxi et agnóvi amórem omnes in se conclúdere vocatiónes, amórem ómnia esse, eundémque univérsa témpora et loca comprehéndere, uno verbo amórem ætérnum esse.

Tunc, summo delirántis ánimi gáudio, exclamávi: O Iesu, mi amor, vocatiónem meam tandem invéni: vocátio mea est amor. Utique, locum mihi próprium in Ecclésia invéni, locúmque istum tu mihi dedísti, mi Deus. In corde Ecclésiæ, matris meæ, ego amor ero, et ita ero ómnia, ac meum desidérium in rem deducétur.

RESPONSORIUM

Cf. Ps 20 (21), 4; cf. Iob 31, 18; cf. Eph 3, 18; Ps 30 (31), 20

Deus, prævenísti me in dilectióne tua, quæ ab infántia mea mecum crevit; * Et nunc comprehéndere non possum quod sit profúndum caritátis tuæ.

Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Domine, quam abscondísti timéntibus te. * Et nunc.

ORATIO

Orémus.

Deus, qui regnum tuum humílibus parvulísque dispónis, fac nos beátæ Terésiæ trámitem prósequi confidénter, ut, eius intercessióne, glória tua nobis revelétur ætérna. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2024 J. Vidéky