Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Dulci deprómat cármine
devóta plebs sollémnia,
dum in cælórum cúlmine
hæc virgo micat glória.
Virgo, quæ Christi láudibus
vacávit iam viríliter,
sanctórum nunc agmínibus
coniúngitur felíciter.
Vicit per pudicítiam
infírmæ carnis vítium;
sprevit mundi blandítiam
Christi sequens vestígium.
Per hanc nos, Christe, dírige
servans a cunctis hóstibus;
culpárum lapsus córrige
nos ímbuens virtútibus.
Iesu, tibi sit glória,
qui natus es de Vírgine,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Deus meus, ne despéxeris deprecatiónem meam, a tribulatióne peccatóris.
Auribus pércipe, Deus, oratiónem meam †
et ne abscondáris a deprecatióne mea; *
inténde mihi et exáudi me.
Excússus sum in meditatióne mea et conturbátus sum *
a voce inimíci et a tribulatióne peccatóris.
Quóniam devolvérunt in me iniquitátem *
et in ira molésti erant mihi.
Cor meum torquétur intra me, *
et formído mortis cécidit super me.
Timor et tremor venérunt super me, *
et contéxit me pavor.
Et dixi: « Quis dabit mihi pennas sicut colúmbæ, *
et volábo et requiéscam?
Ecce elongábo fúgiens *
et manébo in solitúdine.
Exspectábo eum, qui salvum me fáciat *
a spíritu procéllæ et tempestáte ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus meus, ne despéxeris deprecatiónem meam, a tribulatióne peccatóris.
Ant. 2 Liberábit nos Dóminus de manu inimíci et insidiatóris.
Díssipa, Dómine, dívide linguas eórum, *
quóniam vidi violéntiam et contentiónem in civitáte.
Die ac nocte circúmeunt eam super muros eius, †
iníquitas et labor et insídiæ in médio eius; *
et non defécit de platéis eius frauduléntia et dolus.
Quóniam si inimícus meus maledixísset mihi, *
sustinuíssem útique;
et si is, qui óderat me, super me magnificátus fuísset, *
abscondíssem me fórsitan ab eo.
Tu vero, homo coæquális meus, *
familiáris meus et notus meus,
qui simul habúimus dulce consórtium: *
in domo Dei ambulávimus in concúrsu.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Liberábit nos Dóminus de manu inimíci et insidiatóris.
Ant. 3 Iacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet.
Ego autem ad Deum clamábo, *
et Dóminus salvábit me.
Véspere et mane et merídie meditábor et ingemíscam, *
et exáudiet vocem meam.
Rédimet in pace ánimam meam ab his, qui impúgnant me, *
quóniam in multis sunt advérsum me.
Exáudiet Deus et humiliábit illos, *
qui est ante sǽcula.
Non enim est illis commutátio, *
et non timuérunt Deum.
Exténdit manum suam in sócios; *
contaminávit fœdus suum.
Lene super butýrum est os eius, *
pugna autem cor illíus:
mollíti sunt sermónes eius super óleum, *
et ipsi sunt gládii destrícti.
Iacta super Dóminum curam tuam, †
et ipse te enútriet; *
non dabit in ætérnum fluctuatiónem iusto.
Tu vero, Deus, dedúces eos *
in púteum intéritus.
Viri sánguinum et dolósi non dimidiábunt dies suos; *
ego autem sperábo in te, Dómine.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Iacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet.
Fili mi, atténde ad sapiéntiam meam.
Et prudéntiæ meæ inclína aurem tuam.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
30, 1-18
Vanitas fœderum cum populis alienis initorum
« Væ, fílii desertóres, dicit Dóminus,
eo quod fácitis consílium et non ex me,
et pactum statúitis et non per spíritum meum,
ut addátis peccátum super peccátum!
Qui ambulátis, ut descendátis in Ægýptum,
et os meum non interrogástis,
sperántes auxílium in fortitúdine pharaónis
et habéntes fidúciam in umbra Ægýpti.
Et erit vobis fortitúdo pharaónis in confusiónem,
et fidúcia sub umbra Ægýpti in ignomíniam.
Cum fúerit enim in Tani príncipes tui,
et núntii tui usque ad Hanes pervénerint,
omnes confundéntur
super pópulo, qui eis prodésse non potest;
non erit in auxílium et in utilitátem,
sed in confusiónem et oppróbrium ».
Oráculum iumentórum Nageb.
In terra tribulatiónis et angústiæ
leǽnæ et leónis rugiéntis,
víperæ et dracónis volántis,
portant super úmeros iumentórum divítias suas,
et super gibbum camelórum thesáuros suos
ad pópulum, qui eis prodésse non póterit.
Ægýptus enim frustra et vane auxiliábitur,
ídeo vocávi Rahab otiósam.
Nunc ingrédere, scribe coram eis super buxum
et in libro diligénter éxara illud,
et erit in pósterum
in testimónium usque in ætérnum.
Pópulus enim rebéllis est,
et fílii mendáces,
fílii noléntes audíre legem Dómini;
qui dicunt vidéntibus: « Nolíte vidére »
et aspiciéntibus: « Nolíte aspícere nobis ea, quæ recta sunt;
loquímini nobis placéntia, aspícite nobis illusiónes.
Recédite a via, declináte a sémita,
tóllite a fácie nostra Sanctum Israel ».
Proptérea hæc dicit Sanctus Israel:
« Pro eo quod reprobástis verbum hoc
et sperástis in perversitátem et in perfídiam
et inníxi estis super eis,
proptérea erit vobis iníquitas hæc
sicut interrúptio cadens, locus tumens in muro excélso,
cuius confráctio súbito, dum non sperátur,
venit improvíso,
et comminuétur, sicut contéritur lagœ́na fíguli
contritióne absque misericórdia,
et non inveniétur de fragméntis eius testa,
in qua capiátur ignículus de incéndio
aut hauriátur aqua de fóvea ».
Quia hæc dixit Dóminus Deus, Sanctus Israel:
« In conversióne et quiéte salvi éritis;
in siléntio et in spe erit fortitúdo vestra ».
Et noluístis et dixístis:
« Nequáquam, sed super equis fugiémus »,
ídeo fugiétis;
et: « Super velóces ascendémus »,
ídeo velóces erunt, qui persequéntur vos.
Mille pavébunt a fácie terróris uníus,
et a fácie terróris quinque fugiétis,
donec relinquámini
quasi malus in vértice montis
et quasi signum super collem.
Proptérea exspéctat Dóminus, ut misereátur vestri,
et ídeo exaltábitur parcens vobis,
quia Deus iudícii Dóminus;
beáti omnes, qui exspéctant eum.
RESPONSORIUM
Is 30, 15b. 18ad
In conversióne et quiéte salvi éritis * In siléntio et in spe erit fortitúdo vestra.
Expéctat Dóminus ut misereátur vestri; beáti omnes qui exspéctant eum. * In siléntio et in spe erit fortitúdo vestra.
LECTIO ALTERA
Ex Scriptis sanctæ Rosæ de Lima vírginis
(Ad medicum Castillo: edit. L . Getino, La Patrona de América, Madrid 1928, pp. 54-55)
Sciamus supereminentem scientiæ caritatem Christi
Dóminus Salvátor vocem éxtulit et incomparábili maiestáte dixit: « Sciant omnes post tribulatiónem sequi grátiam; cognóscant sine póndere afflictiónum ad culmen grátiæ perveníri non posse; intéllegant charísmatum mensúram simul augéri iuxta increméntum labórum. Cáveant hómines ne errent neque fallántur; hæc est sola vera paradísi scala, et sine cruce non invenítur iter quo ad cælum ascéndant ».
Quibus verbis audítis, fortis ímpetus in me supervénit, quasi ad me ponéndam in médio platéæ, ut magnis clamóribus cunctis persónis cuiúsque ætátis, sexus et condiciónis, dícerem: « Audíte, pópuli; audíte, gentes. De mandáto Christi, uténdo verbis ex ipsíus ore prolátis, vos admóneo: Grátiam acquírere non póssumus, nisi afflictiónes pátimur; opus enim est labóres cumulári labóribus, ad consequéndam íntimam participatiónem divínæ natúræ, glóriam filiórum Dei et perféctam ánimæ felicitátem ».
Idem stímulus veheménter me impellébat ad prædicándam pulchritúdinem divínæ grátiæ; quod angústiis me premébat et sudáre et anheláre me cogébat. ánima enim mihi videbátur iam detinéri non posse in cárcere córporis, sin autem, ruptis vínculis, líbera et sola et maióre agilitáte per totum mundum ire dicéndo: « Utinam mortáles cognóscerent quanta res sit divína grátia, quam pulchra, quam nóbilis, quam pretiósa; quot divítias abscóndat in se, quot thesáuros, quot iúbila et delícias! Sine dúbio tota diligéntia et cura incúmberent ad sibi comparándas pœnas et afflictiónes! Cuncti per orbem terrárum requírerent præ fortúnis moléstias, infirmitátes et torménta, ad consequéndum inæstimábilem thesáurum grátiæ. Hoc est mercimónium et lucrum novíssimum patiéntiæ. Nullus quererétur de cruce neque de labóribus sibi forte obveniéntibus, si cognósceret statéram in qua ponderántur ut homínibus distribuántur ».
RESPONSORIUM
1 Cor 1, 27a. 28b-29; Ps 137 (138), 6
Quæ stulta sunt mundi elégit Deus, ut confúndat sapiéntes; et quæ non sunt, ut ea quæ sunt destrúeret; * Ut non gloriétur omnis caro in conspéctu Dei.
Excélsus Dóminus, et húmilem réspicit, et supérbum a longe cognóscit. * Ut non gloriétur omnis caro in conspéctu Dei.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui beátam Rosam, tuo amóre succénsam, mundum relínquere et tibi soli in austeritáte pæniténtiæ vacáre fecísti, da nobis, eius intercessióne, ut, vias vitæ sectántes in terris, torrénte deliciárum tuárum perfruámur in cælis. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky