Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Beáte (Beáta) martyr, próspera
diem triumphálem tuum,
quo sánguinis merces tibi
coróna vincénti datur.
Hic te ex tenébris sǽculi,
tortóre victo et iúdice,
evéxit ad cælum dies
Christóque ovántem réddidit.
Nunc angelórum párticeps
collúces insígni stola,
quam testis indomábilis
rivis cruóris láveras.
Adésto nunc et óbsecra,
placátus ut Christus suis
inclínet aurem prósperam,
noxas nec omnes ímputet.
Paulísper huc illábere
Christi favórem déferens,
sensus graváti ut séntiant
levámen indulgéntiæ.
Honor Patri cum Fílio
et Spíritu Paráclito,
qui te coróna pérpeti
cingunt in aula glóriæ. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Díligam te, Dómine, virtus mea.
Díligam te, Dómine, fortitúdo mea. *
Dómine, firmaméntum meum et refúgium meum et liberátor meus;
Deus meus, adiútor meus, et sperábo in eum; *
protéctor meus et cornu salútis meæ et suscéptor meus.
Laudábilem invocábo Dóminum, *
et ab inimícis meis salvus ero.
Circumdedérunt me fluctus mortis, *
et torréntes Bélial conturbavérunt me;
funes inférni circumdedérunt me, *
præoccupavérunt me láquei mortis.
In tribulatióne mea invocávi Dóminum, *
et ad Deum meum clamávi;
exaudívit de templo suo vocem meam, *
et clamor meus in conspéctu eius introívit in aures eius.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Díligam te, Dómine, virtus mea.
Ant. 2 Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me.
Commóta est et contrémuit terra; †
fundaménta móntium concússa sunt et commóta sunt, *
quóniam irátus est.
Ascéndit fumus de náribus eius, †
et ignis de ore eius dévorans; *
carbónes succénsi processérunt ab eo.
Inclinávit cælos et descéndit, *
et calígo sub pédibus eius.
Et ascéndit super cherub et volávit, *
ferebátur super pennas ventórum.
Et pósuit ténebras latíbulum suum, †
in circúitu eius tabernáculum eius, *
tenebrósa aqua, nubes áeris.
Præ fulgóre in conspéctu eius nubes transiérunt, *
grando et carbónes ignis.
Et intónuit de cælo Dóminus, †
et Altíssimus dedit vocem suam: *
grando et carbónes ignis.
Et misit sagíttas suas et dissipávit eos, *
fúlgura iecit et conturbávit eos.
Et apparuérunt fontes aquárum, *
et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum
ab increpatióne tua, Dómine, *
ab inspiratióne spíritus iræ tuæ.
Misit de summo et accépit me *
et assúmpsit me de aquis multis;
erípuit me de inimícis meis fortíssimis †
et ab his, qui odérunt me, *
quóniam confortáti sunt super me.
Oppugnavérunt me in die afflictiónis meæ, *
et factus est Dóminus fulciméntum meum;
et edúxit me in latitúdinem, *
salvum me fecit, quóniam vóluit me.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me.
Ant. 3 Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas.
Et retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam *
et secúndum puritátem mánuum meárum reddet mihi,
quia custodívi vias Dómini, *
nec ímpie recéssi a Deo meo.
Quóniam ómnia iudícia eius in conspéctu meo, *
et iustítias eius non réppuli a me;
et fui immaculátus cum eo *
et observávi me ab iniquitáte.
Et retríbuit mihi Dóminus secúndum iustítiam meam *
et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum eius.
Cum sancto sanctus eris *
et cum viro innocénte ínnocens eris
et cum elécto eléctus eris *
et cum pervérso cállidus eris.
Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies *
et óculos superbórum humiliábis.
Quóniam tu accéndis lucérnam meam, Dómine; *
Deus meus illúminat ténebras meas.
Quóniam in te aggrédiar hóstium turmas *
et in Deo meo transíliam murum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas.
Omnes mirabántur in verbis grátiæ.
Quæ procedébant de ore ipsíus.
LECTIO PRIOR
De libro Iob
32, 1-6; 33, 1-22
Eliu loquitur de mysterio Dei
Omisérunt tres viri isti respondére Iob, eo quod iustus sibi viderétur. Et irátus indignatúsque est Eliu fílius Bárachel Buzítes de cognatióne Ram; irátus est autem advérsum Iob, eo quod iustum se esse díceret coram Deo. Porro advérsum amícos eius indignátus est, eo quod non inveníssent responsiónem, sed tantúmmodo condemnássent Iob. Igitur Eliu exspectávit Iob loquéntem, eo quod senióres essent, qui loquebántur; cum autem vidísset Eliu quod tres respondére non potuíssent, irátus est veheménter. Respondénsque Eliu fílius Bárachel Buzítes dixit:
« Iúnior sum témpore,
vos autem antiquióres;
idcírco véritus sum et tímui
vobis indicáre meam senténtiam.
Audi ígitur, Iob, elóquia mea
et omnes sermónes meos auscúlta.
Ecce apérui os meum,
loquátur lingua mea in fáucibus meis.
Ex recto corde sermónes mei sunt,
et senténtiam puram lábia mea loquéntur.
Spíritus Dei fecit me
et spiráculum Omnipoténtis vivificávit me.
Si potes, respónde mihi,
prǽpara te coram me et consíste.
Ecce ego sicut tu coram Deo sum
et de eódem luto abscíssus sum et ego.
Verúmtamen terror meus non te térreat,
et onus meum non sit tibi grave.
Dixísti ergo in áuribus meis,
et vocem verbórum tuórum audívi:
“Mundus sum ego et absque delícto;
immaculátus, et non est iníquitas in me.
Quia querélas in me répperit,
ídeo arbitrátus est me inimícum sibi;
pósuit in nervo pedes meos,
custodívit omnes sémitas meas”.
Hoc est ergo, in quo non es iustificátus, respondébo tibi,
quia maior est Deus hómine.
Quare advérsus eum conténdis,
quod non ad ómnia verba respónderit tibi?
Semel lóquitur Deus,
et secúndo idípsum non répetit.
Per sómnium in visióne noctúrna,
quando írruit sopor super hómines,
et dórmiunt in léctulo;
tunc áperit aures virórum
et in visiónibus terret eos,
ut avértat hóminem ab his, quæ facit,
et líberet eum de supérbia,
éruens ánimam eius a fóvea
et vitam illíus, ut non tránseat canálem mortis.
Increpat quoque per dolórem in léctulo,
et trémitus óssium eius contínuus.
Abominábilis ei fit in vita sua panis,
et ánimæ illíus cibus ante desiderábilis.
Tabéscet caro eius in conspéctu,
et ossa, quæ non videbántur, nudabúntur.
Appropinquávit corruptióni fóveæ
et vita illíus mortíferis sédibus ».
RESPONSORIUM
Rom 11, 33-34
O altitúdo divitiárum et sapiéntiæ et sciéntiæ Dei! * Quam incomprehensibília sunt iudícia eius et investigábiles viæ eius!
Quis enim cognóvit sensum Dómini? aut quis consiliárius eius fuit? * Quam incomprehensibília sunt iudícia eius et investigábiles viæ eius!
LECTIO ALTERA
Ex Epístolis sancti Bonifátii epíscopi et mártyris
(Ep. 78: MGH, Epistolæ, 3, 352. 354)
Pastor sollicitus, vigilans super gregem Christi
Ecclésia, quæ velut navis magna per mare mundi huius enávigat, quæ divérsis tentatiónum flúctibus in hac vita túnditur, non est relinquénda, sed regénda.
Cuius rei in exémplo prióres patres habémus Cleméntem et Cornélium et céteros complúres in urbe Roma, Cypriánum in Carthágine, Athanásium in Alexandría, qui sub pagánis imperatóribus navem Christi, immo caríssimam sponsam eius, Ecclésiam scílicet, docéndo, defendéndo, laborándo et patiéndo usque ad sánguinis effusiónem, gubernábant.
Horum et his simílium consideratióne pertérritus sum, et timor et tremor venérunt super me, et pæne contexérunt me peccatórum meórum ténebræ, et semel suscéptum gubernáculum Ecclésiæ libuísset et placuísset mihi omníno dimíttere, si valérem vel exémpla Patrum vel Scriptúras sacras consentáneas inveníre.
Idcírco, quia hæc ómnia ita se habent et véritas fatigári potest, vinci autem et falli non potest, fatigáta mens nostra confúgiat ad illum qui per Salomónem dicit: Habe fidúciam in Dómino ex toto corde tuo et ne innitáris prudéntiæ tuæ. In ómnibus viis tuis cógita illum, et ipse díriget gressus tuos. Et álibi: Turris fortíssima nomen Dómini. Ad ipsam cónfugit iustus et salvábitur.
Stemus in iustítia et præparémus ánimas nostras ad tentatiónem, ut sustineámus sustentatiónem Dei et dicámus ei: Dómine, refúgium factus es nobis a generatióne et progénie.
Confidámus in eum, qui nobis onus impósuit. Quod per nos portáre non póssumus, portémus per illum qui est omnípotens, qui dicit: Iugum enim meum suáve est, et onus meum leve.
Stémus in prœ́lio in die Dómini, quia dies angústiæ et tribulatiónis venérunt super nos. Moriámur, si Deus volúerit, pro sanctis légibus patrum nostrórum, ut hereditátem cum illis ætérnam cónsequi mereámur.
Non simus canes muti, non simus táciti speculatóres, non simus mercenárii lupum fugiéntes, sed pastóres sollíciti, vigilántes super gregem Christi, prædicántes maióri et minóri, díviti et páuperi, omne consílium Dei, ómnibus grádibus vel ætátibus, in quantum Deus donáverit posse, opportúne, importúne, eo modo quo sanctus Gregórius in libro Pastoráli conscrípsit.
RESPONSORIUM
1 Th 2, 8; Gal 4, 19
Cúpide volebámus trádere vobis non solum evangélium Dei, sed étiam ánimas nostras, * Quóniam caríssimi nobis facti estis.
Filíoli mei, quos íterum partúrio, donec formétur Christus in vobis. * Quóniam caríssimi nobis facti estis.
ORATIO
Orémus.
Sanctus martyr, Dómine, Bonifátius pro nobis intervéntor exsístat, ut fidem, quam ore dócuit et sánguine consignávit, fírmiter teneámus, et opéribus profiteámur confidénter. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky