Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Nox atra rerum cóntegit
terræ colóres ómnium:
nos confiténtes póscimus
te, iuste iudex córdium,
Ut áuferas piácula
sordésque mentis ábluas,
donésque, Christe, grátiam
ut arceántur crímina.
Mens, ecce, torpet ímpia,
quam culpa mordet nóxia;
obscúra gestit tóllere
et te, Redémptor, quǽrere.
Repélle tu calíginem
intrínsecus quam máxime,
ut in beáto gáudeat
se collocári lúmine.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Christe, precámur ádnuas
orántibus servis tuis,
iníquitas hæc sǽculi
ne nostram captívet fidem.
Non cogitémus ímpie,
invideámus némini,
læsi non reddámus vicem,
vincámus in bono malum.
Absit nostris e córdibus
ira, dolus, supérbia;
absístat avarítia,
malórum radix ómnium.
Consérvet pacis fœ́dera
non simuláta cáritas;
sit illibáta cástitas
credulitáte pérpeti.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Elóquium Dómini scutum est ómnium sperántium in eum.
Deus, impollúta via eius, †
elóquia Dómini igne examináta; *
protéctor est ómnium sperántium in se.
Quóniam quis Deus præter Dóminum? *
Aut quæ munítio præter Deum nostrum?
Deus, qui præcínxit me virtúte *
et pósuit immaculátam viam meam;
qui perfécit pedes meos tamquam cervórum *
et super excélsa státuit me;
qui docet manus meas ad prœ́lium, *
et tendunt arcum ǽreum bráchia mea.
Ant. Elóquium Dómini scutum est ómnium sperántium in eum.
Ant. 2 Déxtera tua, Dómine, suscépit me.
Et dedísti mihi scutum salútis tuæ, †
et déxtera tua suscépit me, *
et exaudítio tua magnificávit me.
Dilatásti gressus meos subtus me, *
et non sunt infirmáta vestígia mea.
Persequébar inimícos meos
et comprehendébam illos *
et non convertébar, donec defícerent.
Confringébam illos, nec póterant stare, *
cadébant subtus pedes meos.
Et præcinxísti me virtúte ad bellum *
et supplantásti insurgéntes in me subtus me.
Et inimícos meos dedísti mihi dorsum *
et odiéntes me disperdidísti.
Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret, *
ad Dóminum, nec exaudívit eos.
Et commínui eos ut púlverem ante fáciem venti, *
ut lutum plateárum contrívi eos.
Eripuísti me de contradictiónibus pópuli, *
constituísti me in caput géntium.
Pópulus, quem non cognóvi, servívit mihi, *
in audítu auris obœdívit mihi.
Fílii aliéni blandíti sunt mihi, †
fílii aliéni inveteráti sunt, *
contremuérunt in ábditis suis.
Ant. Déxtera tua, Dómine, suscépit me.
Ant. 3 Vivat Dóminus, et exaltétur Deus salútis meæ.
Vivit Dóminus et benedíctus Adiútor meus, *
et exaltétur Deus salútis meæ.
Deus, qui das vindíctas mihi †
et subdis pópulos sub me, *
liberátor meus de inimícis meis iracúndis;
et ab insurgéntibus in me exáltas me, *
a viro iníquo éripis me.
Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine, *
et nómini tuo psalmum dicam,
magníficans salútes regis sui †
et fáciens misericórdiam christo suo, *
David et sémini eius usque in sǽculum.
Ant. Vivat Dóminus, et exaltétur Deus salútis meæ.
Revéla, Dómine, óculos meos.
Et considerábo mirabília de lege tua.
LECTIO PRIOR
De libro Iob
38, 1-30
Deus confundit Iob
Respóndens Dóminus Iob de túrbine dixit:
« Quis est iste obscúrans consílium
sermónibus imperítis?
Accínge sicut vir lumbos tuos;
interrogábo te, et édoce me.
Ubi eras quando ponébam fundaménta terræ?
Indica mihi, si habes intellegéntiam.
Quis pósuit mensúras eius, si nosti?
Vel quis teténdit super eam líneam?
Super quo bases illíus solidátæ sunt?
Aut quis demísit lápidem angulárem eius,
cum clamárent simul astra matutína,
et iubilárent omnes fílii Dei?
Quis conclúsit óstiis mare,
quando erumpébat quasi de viscéribus procédens,
cum pónerem nubem vestiméntum eius
et calígine illud quasi fáscia obvólverem?
Definívi illud términis meis
et pósui vectem et óstia
et dixi: Usque huc vénies et non procédes ámplius
et hic confrínges tuméntes fluctus tuos.
Numquid in diébus tuis præcepísti dilúculo
et assignásti auróræ locum suum?
Et, cum extréma terræ tenéres,
excússi sunt ímpii ex ea?
Vertétur in lutum signátum
et stabit sicut vestiméntum.
Cohibétur ab ímpiis lux sua,
et bráchium excélsum confringétur.
Numquid ingréssus es scaturígines maris
et in novíssimis abýssi deambulásti?
Numquid apértæ sunt tibi portæ mortis,
et óstia tenebrósa vidísti?
Numquid considerásti latitúdinem terræ?
Indica mihi, si nosti ómnia:
In qua via lux hábitet,
et tenebrárum quis locus sit;
ut ducas unumquódque ad términos suos
et intéllegas sémitas domus eius?
Novísti, nam tunc natus eras,
et númerus diérum tuórum multus!
Numquid ingréssus es thesáuros nivis
aut thesáuros grándinis aspexísti,
quæ præparávi in tempus angústiæ,
in diem pugnæ et belli?
Per quam viam spárgitur lux,
diffúnditur ventus urens super terram?
Quis dedit vehementíssimo imbri cursum
et viam fúlmini tonánti,
ut plúeret super terram absque hómine,
in desérto, ubi nullus mortálium commorátur,
ut impléret ínviam et desolátam
et prodúceret herbas in terra árida?
Quis est plúviæ pater,
vel quis génuit stillas roris?
De cuius sinu egréssa est glácies,
et pruínam de cælo quis génuit?
In similitúdinem lápidis aquæ durántur,
et superfícies abýssi constríngitur ».
RESPONSORIUM
Rom 9, 20; Iob 38, 3
Homo, tu quis es, qui respóndeas Deo? * Numquid dicet figméntum ei qui se finxit: Quid me fecísti sic?
Accínge sicut vir lumbos tuos; interrogábo te, et édoce me: * Numquid.
LECTIO ALTERA
E Vita sancti Norbérti epíscopi
(Cf. Vita s. Norberti: PL 170, 1262. 1269. 1294. 1295; Litteræ Apostolicæ ab Innocentio II ad S. Norbertum: Acta Sanctorum, 21, in Appendice, p. 50)
Magnus inter magnos, et inter parvos exiguus
Norbértus, inter eos mérito computátus qui reformatióni Gregoriánæ efficácius sese impendérunt, útpote qui primum volúerit clerum institúere, germánæ vitæ evangélicæ simul et apostólicæ dicátum, castum et páuperem, qui suscíperet « simul novi hóminis induméntum páriter et ornaméntum: illud quidem in hábitu religiónis, istud vero in dignitáte sacerdótii », et inténderet « sanctas Scriptúras sequi et Christum ducem habére ». Cui tria commendáre solébat: « circa altáre et divína offícia mundítiam, excéssuum et neglegentiárum in capítulo emendatiónem, páuperum curam et hospitalitátem ».
Sacerdótibus vero, qui in cœnóbio Apostolórum vices gerébant, tantam adiúnxit, ad instar Ecclésiæ primitívæ, credéntium laicórum et feminárum multitúdinem, ut plúrimi assérerent a tempóribus Apostolórum nullum tam brevi témporis spátio sua institutióne tot perféctæ vitæ imitatóres Christo acquisivísse.
Archiepíscopus factus, confrátres suos advocávit ut regiónem Vendórum ad fidem addúcerent; clerum autem suæ diœcésis, non obstánte tumúltu et commotióne pópuli, ad reformatiónem addúcere est conátus.
Præcípuum dénique eius stúdium fuit ut bonam concórdiam inter Sedem Apostólicam et Impérium, serváta tamen libertáte electiónum ecclesiasticárum, ita muníret et augéret, ut Innocéntius papa Secúndus ei scrípserit: « Sedes Apostólica de te, tam devóto fílio, plenis viscéribus gratulátur », imperatórque eum fécerit archicancellárium impérii.
Quæ ómnia prǽstitit fide omníno intrépida: « In Norbérto éminet fides, aiébant, ut in Bernárdo Claravallénsi cáritas »; deínde lepiditáte conversatiónis, « quippe qui magnus inter magnos et inter parvos exíguus, ómnibus se amábilem præbéret »; summa demum eloquéntia: « verbum Dei ignítum, urens vítia, ácuens virtútes, benévolas ánimas ditans sapiéntia », contémplans divína assídue meditabátur et impávide diffúdit.
RESPONSORIUM
2 Tim 4, 2. 5; cf. Act 20, 28
Prædica verbum, insta opportúne, importúne, árgue, íncrepa, óbsecra in omni patiéntia et doctrína; * in ómnibus labóra, opus fac evangelístæ.
Atténde univérso gregi, in quo te Spíritus Sanctus pósuit epíscopum páscere ecclésiam Dei. * In ómnibus.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui beátum Norbértum epíscopum Ecclésiæ tuæ oratióne ac pastoráli zelo minístrum exímium effecísti, præsta, quǽsumus, ut, eius interveniénte suffrágio, fidélium grex pastóres iuxta cor tuum et salutária páscua semper invéniat. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky