28. Ianuarii 2024

Dominica IV per annum
hebdomada 4 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Médiæ noctis tempus est;

prophética vox ádmonet

dicámus laudes ut Deo

Patri semper ac Fílio,

Sancto quoque Spirítui:

perfécta enim Trínitas

uniúsque substántiæ

laudánda nobis semper est.

Terrórem tempus hoc habet,

quo, cum vastátor ángelus

Ægýpto mortem íntulit,

delévit primogénita.

Hæc iustis hora salus est,

quos tunc ibídem ángelus

ausus puníre non erat,

signum formídans sánguinis.

Ægýptus flebat fórtiter

tantórum diro fúnere;

solus gaudébat Israel

agni protéctus sánguine.

Nos verus Israel sumus:

lætámur in te, Dómine,

hostem spernéntes et malum,

Christi defénsi sánguine.

Dignos nos fac, rex óptime,

futúri regni glória,

ut mereámur láudibus

ætérnis te concínere. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Salve dies, diérum glória,

dies felix Christi victória,

dies digna iugi lætítia,

dies prima.

Lux divína cæcis irrádiat,

in qua Christus inférnum spóliat,

mortem vincit et reconcíliat

summis ima.

Sempitérni regis senténtia

sub peccáto conclúsit ómnia;

ut infírmis supérna grátia

subveníret,

Dei virtus et sapiéntia

temperávit iram cleméntia,

cum iam mundus in præcipítia

totus iret.

Resurréxit liber ab ínferis

restaurátor humáni géneris,

ovem suam repórtans úmeris

ad supérna.

Angelórum pax fit et hóminum,

plenitúdo succréscit órdinum,

triumphántem laus decet Dóminum,

laus ætérna.

Harmoníæ cæléstis pátriæ

vox concórdet matris Ecclésiæ,

« Allelúia » frequéntet hódie

plebs fidélis.

Triumpháto mortis império,

triumpháli fruámur gáudio;

in terra pax, et iubilátio

sit in cælis. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Quis ascéndet in montem Dómini, aut quis stabit in loco sancto eius?

Psalmus 23 (24)
Domini in templum adventus
Christo apertæ sunt portæ cæli propter carnalem eius assumptionem (S. Irenæus).

Dómini est terra et plenitúdo eius, *

orbis terrárum et qui hábitant in eo.

Quia ipse super mária fundávit eum *

et super flúmina firmávit eum.

Quis ascéndet in montem Dómini, *

aut quis stabit in loco sancto eius?

Innocens mánibus et mundo corde, †

qui non levávit ad vana ánimam suam, *

nec iurávit in dolum.

Hic accípiet benedictiónem a Dómino *

et iustificatiónem a Deo salutári suo.

Hæc est generátio quæréntium eum, *

quæréntium fáciem Dei Iacob.

Attóllite, portæ, cápita vestra, †

et elevámini, portæ æternáles, *

et introíbit rex glóriæ.

Quis est iste rex glóriæ? *

Dóminus fortis et potens,
Dóminus potens in prœ́lio.

Attóllite, portæ, cápita vestra, †

et elevámini, portæ æternáles, *

et introíbit rex glóriæ.

Quis est iste rex glóriæ? *

Dominus virtútum ipse est rex glóriæ.

Ant. Quis ascéndet in montem Dómini, aut quis stabit in loco sancto eius?

Ant. 2 Benedícite, gentes, Deum nostrum, qui pósuit ánimam nostram ad vitam, allelúia.

Psalmus 65 (66)
Hymnus ad sacrificium gratiarum actionis
De resurrectione Domini et conversione gentium (Hesychius).
I

Iubiláte Deo, omnis terra, †

psalmum dícite glóriæ nóminis eius, *

glorificáte laudem eius.

Dícite Deo: « Quam terribília sunt ópera tua. *

Præ multitúdine virtútis tuæ
blandiéntur tibi inimíci tui.

Omnis terra adóret te et psallat tibi, *

psalmum dicat nómini tuo ».

Veníte et vidéte ópera Dei, *

terríbilis in adinventiónibus
super fílios hóminum.

Convértit mare in áridam, †

et in flúmine pertransíbunt pede; *

ibi lætábimur in ipso.

Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, †

óculi eius super gentes respíciunt; *

rebélles non exalténtur in semetípsis.

Benedícite, gentes, Deum nostrum, *

et audítam fácite vocem laudis eius;

qui pósuit ánimam nostram ad vitam *

et non dedit in commotiónem pedes nostros.

Quóniam probásti nos, Deus; *

igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.

Induxísti nos in láqueum, *

posuísti tribulatiónes in dorso nostro.

Imposuísti hómines super cápita nostra, †

transívimus per ignem et aquam, *

et eduxísti nos in refrigérium.

Ant. Benedícite, gentes, Deum nostrum, qui pósuit ánimam nostram ad vitam, allelúia.

Ant. 3 Audíte, omnes, qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ, allelúia.

II

Introíbo in domum tuam in holocáustis; *

reddam tibi vota mea,

quæ protulérunt lábia mea, *

et locútum est os meum in tribulatióne mea.

Holocáusta medulláta ófferam tibi
cum incénso aríetum, *

ófferam tibi boves cum hircis.

Veníte, audíte, †

et narrábo, omnes, qui timétis Deum, *

quanta fecit ánimæ meæ.

Ad ipsum ore meo clamávi *

et exaltávi in lingua mea.

Iniquitátem si aspéxi in corde meo, *

non exáudiet Dóminus.

Proptérea exaudívit Deus, *

atténdit voci deprecatiónis meæ.

Benedíctus Deus, qui non amóvit oratiónem meam *

et misericórdiam suam a me.

Ant. Audíte, omnes, qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ, allelúia.

Vivus est sermo Dei et éfficax.

Et penetrabílior omni gládio ancípiti.

LECTIO PRIOR

Incipit Epístola prima beáti Pauli apóstoli ad Thessalonicénses

1, 1 – 2, 12

Pauli necessitudo cum Ecclésia Thessalonicensium

Paulus et Silvánus et Timótheus ecclésiæ Thessalonicénsium in Deo Patre et Dómino Iesu Christo: grátia vobis et pax.

Grátias ágimus Deo semper pro ómnibus vobis, memóriam faciéntes in oratiónibus nostris, sine intermissióne mémores óperis fídei vestræ et labóris caritátis et sustinéntiæ spei Dómini nostri Iesu Christi ante Deum et Patrem nostrum, sciéntes, fratres, dilécti a Deo, electiónem vestram, quia evangélium nostrum non fuit ad vos in sermóne tantum, sed et in virtúte et in Spíritu Sancto et in plenitúdine multa, sicut scitis quales fuérimus vobis propter vos.

Et vos imitatóres nostri facti estis et Dómini, excipiéntes verbum in tribulatióne multa cum gáudio Spíritus Sancti, ita ut facti sitis forma ómnibus credéntibus in Macedónia et in Acháia. A vobis enim diffamátus est sermo Dómini non solum in Macedónia et in Acháia, sed in omni loco fides vestra, quæ est ad Deum, profécta est, ita ut non sit nobis necésse quidquam loqui; ipsi enim de nobis annúntiant qualem intróitum habuérimus ad vos, et quómodo convérsi estis ad Deum a simulácris servíre Deo vivo et vero et exspectáre Fílium eius de cælis, quem suscitávit ex mórtuis, Iesum, qui éripit nos ab ira ventúra.

Nam ipsi scitis, fratres, intróitum nostrum ad vos quia non inánis fuit, sed ante passi et contuméliis affécti, sicut scitis, in Philíppis, fidúciam habúimus in Deo nostro loqui ad vos evangélium Dei in multa sollicitúdine. Exhortátio enim nostra non ex erróre neque ex immundítia neque in dolo, sed sicut probáti sumus a Deo, ut crederétur nobis evangélium, ita lóquimur non quasi homínibus placéntes sed Deo, qui probat corda nostra. Neque enim aliquándo fúimus in sermóne adulatiónis, sicut scitis, neque sub prætéxtu avarítiæ, Deus testis, nec quæréntes ab homínibus glóriam, neque a vobis neque ab áliis, cum possímus óneri esse ut Christi apóstoli, sed facti sumus párvuli in médio vestrum, tamquam si nutrix fóveat fílios suos, ita desiderántes vos, cúpide volebámus trádere vobis non solum evangélium Dei, sed étiam ánimas nostras, quóniam caríssimi nobis facti estis. Mémores enim estis, fratres, labórem nostrum et fatigatiónem; nocte et die operántes, ne quem vestrum gravarémus, prædicávimus in vobis evangélium Dei. Vos testes estis et Deus, quam sancte et iuste et sine queréla vobis, qui credidístis, fúimus, sicut scitis, quáliter unumquémque vestrum, tamquam pater fílios suos, deprecántes vos et consolántes testificáti sumus, ut ambularétis digne Deo, qui vocat vos in suum regnum et glóriam.

RESPONSORIUM

1 Th 1, 9b-10; 3, 12a. 13

Convérsi estis ad Deum, servíre Deo vivo et vero, et exspectáre Fílium eius de cælis, quem suscitávit ex mórtuis * Qui éripit nos ab ira ventúra.

Abundáre fáciat Dóminus caritáte in ínvicem et in omnes, ad confirmánda corda vestra in sanctitáte in advéntu Dómini. * Qui éripit.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Smyrnæos

(Inscriptio; nn. 1, 1-4, 1: Funk 1, 235-237)

Christus vocavit nos in suum regnum et gloriam

Ignátius, qui et Theóphorus, Ecclésiæ Dei Patris et dilécti Iesu Christi, omne donum per misericórdiam consecútæ, replétæ fide et caritáte, nulla grátia destitútæ, Deo dilectíssimæ et sanctíferæ, quæ est Smyrnæ in Asia, in immaculáto spíritu et in verbo Dei plúrimam salútem.

Glorífico Iesum Christum Deum, qui vos ádeo sapiéntes réddidit; observávi enim perféctos vos esse in fide immóbili, ut clavis affíxos cruci Dómini Iesu Christi quoad carnem et ánimam, et stabilítos in caritáte per sánguinem Christi, plena firmáque fide credéntes in Dóminum nostrum vere oriúndum ex génere David secúndum carnem, Fílium Dei secúndum voluntátem et poténtiam Dei, natum vere ex Vírgine, baptizátum a Ioánne, ut implerétur ab eo omnis iustítia; vere sub Póntio Piláto et Heróde tetrárcha clavis confíxum pro nobis in carne (ex cuius fructu nos sumus per divíne beátam passiónem eius), ut per resurrectiónem suam in sǽcula élevet vexíllum pro sanctis et fidélibus suis, sive in Iudǽis sive in géntibus, in uno córpore Ecclésiæ suæ.

Omnia autem hæc passus est propter nos, ut salútem consequerémur; et vere passus est, ut et vere seípsum resuscitávit.

Ego enim scio et post resurrectiónem eum in carne fuísse, et credo eum adhuc in carne esse. Et quando ad Petrum et sócios eius venit, dixit iis: Apprehéndite, palpáte me et vidéte, quod non sim dæmónium incorporále. Et conféstim ipsum tetigérunt et credidérunt, commíxti carne eius et spíritu. Propter hoc étiam mortem contempsérunt et mortis sunt invénti victóres. Post resurrectiónem autem cum illis comédit et bibit ut carnális, quamvis spiritáliter unítus esset Patri.

RESPONSORIUM

Gal 2, 19-20

Legi mórtuus sum, ut Deo vivam; quod autem nunc vivo in carne, in fide vivo Fílii Dei * Qui diléxit me et trádidit semetípsum pro me.

Christo confíxus sum cruci; vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus. * Qui diléxit.

CANTICA

Ant. Dómine, te exspectávimus; esto brácchium nostrum in mane et salus nostra in témpore tribulatiónis.

Canticum I
Oratio fiduciæ in miseria

Is 33, 2-10

In Christo sunt omnes thesauri sapientiæ et scientiæ absconditi (Col 2, 3).

Dómine, miserére nostri, *

te enim exspectávimus;

esto bráchium nostrum in mane *

et salus nostra in témpore tribulatiónis.

A voce fragóris fugérunt pópuli, *

ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.

Et congregabúntur spólia, sicut collígitur bruchus; *

sicut discúrrunt locústæ, ad ea discúrritur.

Sublímis est Dóminus, quóniam hábitat in excélso; *

implet Sion iudício et iustítia.

Et erit fírmitas in tempóribus tuis; †

divítiæ salútis sapiéntia et sciéntia: *

timor Dómini ipse est thesáurus eius.

Ecce præcónes clamábunt foris, *

ángeli pacis amáre flebunt.

Dissipátæ sunt viæ, *

cessávit tránsiens per sémitam;

írritum fecit pactum, *

reiécit testes,
non reputávit hómines.

Luget et elanguéscit terra, *

confúsus est Líbanus et obsórduit,

et factus est Saron sicut desértum, *

et exaruérunt Basan et Carmélus.

« Nunc consúrgam, dicit Dóminus, *

nunc exaltábor, nunc sublevábor ».

Canticum II
Deus iudicabit in iustitia

Is 33, 13-16

Vobis est repromissio et filiis vestris et omnibus, qui longe sunt (Act 2, 39).

Audíte, qui longe estis, quæ fécerim, *

et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.

Contérriti sunt in Sion peccatóres, *

possédit tremor ímpios.

Quis póterit habitáre de vobis
cum igne devoránte? *

Quis habitábit ex vobis
cum ardóribus sempitérnis?

Qui ámbulat in iustítiis *

et lóquitur æquitátes,

qui réicit lucra ex rapínis *

et éxcutit manus suas, ne múnera accípiat,

qui obtúrat aures suas, ne áudiat sánguinem, *

et claudit óculos suos, ne vídeat malum:

iste in excélsis habitábit, *

muniménta saxórum refúgium eius;

panis ei datus est, *

aquæ eius fidéles sunt.

Canticum III
Oratio pro populo Dei

Sir 36, 14-19

Hæc est vita æterna, ut cognoscant te solum verum Deum et, quem misisti, Iesum Christum (Io 17, 3).

Miserére plebi tuæ,
super quam invocátum est nomen tuum, *

et Israel, quem coæquásti primogénito tuo.

Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, *

Ierúsalem, loco requiéi tuæ.

Reple Sion maiestáte tua *

et glória tua templum tuum.

Da testimónium his,
qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, *

et súscita prædicatiónes,
quas locúti sunt in nómine tuo.

Da mercédem sustinéntibus te, *

ut prophétæ tui fidéles inveniántur.

Et exáudi oratiónes servórum tuórum, †

secúndum beneplácitum super pópulo tuo, *

et dírige nos in viam iustítiæ,

et sciant omnes, qui hábitant terram, *

quia tu es Deus sæculórum.

Ant. Dómine, te exspectávimus; esto brácchium nostrum in mane et salus nostra in témpore tribulatiónis.

EVANGELIUM

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

24, 13-35

Mane nobíscum, quoniam advesperascit

Ecce duo ex discípulis Iesu ibant ipsa die [prima sábbati] in castéllum, quod erat in spátio stadiórum sexagínta ab Ierúsalem nómine Emmaus, et ipsi loquebántur ad ínvicem de his ómnibus, quæ accíderant. Et factum est, dum fabularéntur et secum quǽrerent, et ipse Iesus appropínquans ibat cum illis; óculi autem illórum tenebántur, ne eum agnóscerent. Et ait ad illos: « Qui sunt hi sermónes, quos confértis ad ínvicem ambulántes? ». Et stetérunt tristes. Et respóndens unus, cui nomen Cléopas, dixit ei: « Tu solus peregrínus es in Ierúsalem et non cognovísti, quæ facta sunt in illa his diébus? ». Quibus ille dixit: « Quæ? ». Et illi dixérunt ei: « De Iesu Nazaréno, qui fuit vir prophéta, potens in ópere et sermóne coram Deo et omni pópulo, et quómodo eum tradidérunt summi sacerdótes et príncipes nostri in damnatiónem mortis, et crucifixérunt eum. Nos autem sperabámus quia ipse esset redemptúrus Israel; at nunc super hæc ómnia tértia dies hódie quod hæc facta sunt. Sed et mulíeres quædam ex nostris terruérunt nos, quæ ante lucem fuérunt ad monuméntum et, non invénto córpore eius, venérunt dicéntes se étiam visiónem angelórum vidísse, qui dicunt eum vívere. Et abiérunt quidam ex nostris ad monuméntum et ita invenérunt, sicut mulíeres dixérunt, ipsum vero non vidérunt ».

Et ipse dixit ad eos: « O stulti et tardi ad credéndum in ómnibus, quæ locúti sunt Prophétæ! Nonne hæc opórtuit pati Christum et intráre in glóriam suam? ». Et incípiens a Móyse et ómnibus Prophétis interpretabátur illis in ómnibus Scriptúris, quæ de ipso erant. Et appropinquavérunt castéllo, quo ibant, et ipse se finxit lóngius ire. Et coegérunt illum dicéntes: « Mane nobíscum, quóniam advesperáscit et inclináta est iam dies ». Et intrávit, ut manéret cum illis. Et factum est, dum recúmberet cum illis, accépit panem et benedíxit ac fregit et porrigébat illis. Et apérti sunt óculi eórum et cognovérunt eum; et ipse evánuit ab eis. Et dixérunt ad ínvicem: « Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loquerétur nobis in via et aperíret nobis Scriptúras? ». Et surgéntes eádem hora regréssi sunt in Ierúsalem et invenérunt congregátos Undecim et eos, qui cum ipsis erant, dicéntes: « Surréxit Dóminus vere et appáruit Simóni ». Et ipsi narrábant, quæ gesta erant in via, et quómodo cognovérunt eum in fractióne panis.

HYMNUS

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.

ORATIO

Orémus.

Concéde nobis, Dómine Deus noster, ut te tota mente venerémur, et omnes hómines rationábili diligámus afféctu. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky