5. Maii 2024

Dominica Sexta Paschæ
hebdomada 2 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hic est dies verus Dei,

sancto serénus lúmine,

quo díluit sanguis sacer

probrósa mundi crímina.

Fidem refúndit pérditis

cæcósque visu illúminat;

quem non gravi solvit metu

latrónis absolútio?

Opus stupent et ángeli,

pœnam vidéntes córporis

Christóque adhæréntem reum

vitam beátam cárpere.

Mystérium mirábile,

ut ábluat mundi luem,

peccáta tollat ómnium

carnis vitia mundans caro,

Quid hoc potest sublímius,

ut culpa quærat grátiam,

metúmque solvat cáritas

reddátque mors vitam novam?

Esto perénne méntibus

paschále, Iesu, gáudium,

et nos renátos grátiæ

tuis triúmphis ággrega.

Iesu, tibi sit glória,

qui morte victa prǽnites,

cum Patre et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Psalmus 103 (104)
Hymnus ad Dominum creatorem
Si quis in Christo nova creatura; vetera transierunt, ecce, facta sunt nova (2 Cor 5, 17).
I

Bénedic, ánima mea, Dómino. *

Dómine Deus meus, magnificátus es veheménter!

Maiestátem et decórem induísti, *

amíctus lúmine sicut vestiménto.

Exténdens cælum sicut velum, *

qui éxstruis in aquis cenácula tua.

Qui ponis nubem ascénsum tuum, *

qui ámbulas super pennas ventórum.

Qui facis ángelos tuos spíritus *

et minístros tuos ignem uréntem.

Qui fundásti terram super stabilitátem suam, *

non inclinábitur in sǽculum sǽculi.

Abýssus sicut vestiméntum opéruit eam, *

super montes stabant aquæ.

Ab increpatióne tua fúgiunt, *

a voce tonítrui tui formídant.

Ascéndunt in montes et descéndunt in valles, *

in locum, quem statuísti eis.

Términum posuísti, quem non transgrediéntur, *

neque converténtur operíre terram.

Qui emíttis fontes in torréntes; *

inter médium móntium pertransíbunt,

potábunt omnes béstias agri, *

exstínguent ónagri sitim suam.

Super ea vólucres cæli habitábunt, *

de médio ramórum dabunt voces.

Ant. Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Ant. 2 Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

II

Rigas montes de cenáculis tuis, *

de fructu óperum tuórum sátias terram.

Prodúcis fenum iuméntis *

et herbam servitúti hóminum,

edúcens panem de terra *

et vinum, quod lætíficat cor hóminis;

exhílarans fáciem in óleo, *

panis autem cor hóminis confírmat.

Saturabúntur ligna Dómini *

et cedri Líbani, quas plantávit.

Illic pásseres nidificábunt, *

eródii domus in vértice eárum.

Montes excélsi cervis, *

petræ refúgium hyrácibus.

Fecit lunam ad témpora signánda, *

sol cognóvit occásum suum.

Posuísti ténebras, et facta est nox: *

in ipsa reptábunt omnes béstiæ silvæ,

cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant *

et quærant a Deo escam sibi.

Oritur sol, et congregántur, *

et in cubílibus suis recúmbunt.

Exit homo ad opus suum *

et ad operatiónem suam usque ad vésperum.

Ant. Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

Ant. 3 Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

III

Quam multiplicáta sunt ópera tua, Dómine! †

Omnia in sapiéntia fecísti, *

impléta est terra creatúra tua.

Hoc mare magnum et spatiósum et latum: †

illic reptília, quorum non est númerus, *

animália pusílla cum magnis;

illic naves pertransíbunt, *

Levíathan, quem formásti ad ludéndum cum eo.

Omnia a te exspéctant, *

ut des illis escam in témpore suo.

Dante te illis, cólligent, *

aperiénte te manum tuam, implebúntur bonis.

Averténte autem te fáciem, turbabúntur; †

áuferes spíritum eórum, et defícient *

et in púlverem suum reverténtur.

Emíttes spíritum tuum, et creabúntur, *

et renovábis fáciem terræ.

Sit glória Dómini in sǽculum; *

lætétur Dóminus in opéribus suis.

Qui réspicit terram et facit eam trémere, *

qui tangit montes, et fúmigant.

Cantábo Dómino in vita mea, *

psallam Deo meo quámdiu sum.

Iucúndum sit ei elóquium meum, *

ego vere delectábor in Dómino.

Defíciant peccatóres a terra †

et iníqui, ita ut non sint. *

Bénedic, ánima mea, Dómino.

Ant. Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

Reflóruit caro mea, allelúia.

Et ex voluntáte mea confitébor illi, allelúia.

LECTIO PRIOR

Incipit Epístola prima beáti Ioánnis apóstoli

1, 1-10

Verbum vitæ et lux Dei

Quod fuit ab inítio, quod audívimus, quod vídimus óculis nostris, quod perspéximus et manus nostræ contrectavérunt, de verbo vitæ — et vita appáruit, et vídimus et testámur et annuntiámus vobis vitam ætérnam, quæ erat coram Patre et appáruit nobis — quod vídimus et audívimus, annuntiámus et vobis, ut et vos communiónem habeátis nobíscum. Commúnio autem nostra est cum Patre et cum Fílio eius Iesu Christo. Et hæc scríbimus nos, ut gáudium nostrum sit plenum. Et hæc est annuntiátio, quam audívimus ab eo et annuntiámus vobis, quóniam Deus lux est et ténebræ in eo non sunt ullæ.

Si dixérimus quóniam communiónem habémus cum eo et in ténebris ambulámus, mentímur et non fácimus veritátem; si autem in luce ambulémus, sicut ipse est in luce, communiónem habémus ad ínvicem, et sanguis Iesu Fílii eius mundat nos ab omni peccáto.

Si dixérimus quóniam peccátum non habémus, nosmetípsos sedúcimus, et véritas in nobis non est. Si confiteámur peccáta nostra, fidélis est et iustus, ut remíttat nobis peccáta et emúndet nos ab omni iniustítia. Si dixérimus quóniam non peccávimus, mendácem fácimus eum, et verbum eius non est in nobis.

RESPONSORIUM

1 Io 1, 2; 5, 20ac

Vita appáruit, et vídimus, et testámur, et annuntiámus vobis vitam ætérnam: * Quæ vita erat coram Patre et appáruit nobis, allelúia.

Scimus quóniam Fílius Dei venit: hic est qui verus est, Deus et vita ætérna. * Quæ vita.

LECTIO ALTERA

Ex Commentário sancti Cyrílli Alexandríni epíscopi in Epístolam secúndam ad Corínthios

(Cap. 5, 5 – 6, 2: PG 74, 942-943)

Deus nos per Christum reconciliavit et ministerium reconciliationis nobis attribuit

Qui Spíritus arrham habent, et spe resurrectiónis sunt prǽditi, hi rem exspectátam tamquam præséntem tenéntes, áiunt se néminem abhinc agnóscere secúndum carnem: cuncti enim spiritáles sumus, et carnáli corruptióne aliéni. Etenim illucescénte nobis Unigénito, in ipsum quod ómnia vivíficat Verbum transformámur. Nempe sícuti mortis vínculis erámus obstrícti regnánte peccáto, ita Christi subintránte iustítia corruptélam abiécimus.

Nemo ítaque iam est in carne, id est in infirmitáte carnáli, cuiúsmodi iure meritóque corrúptio inter cétera intellegénda est, addit: Nam etiámsi novérimus secúndum carnem Christum, nunc tamen iam non nóvimus. Tamquam si dícere vellet: Verbum caro factum est et habitávit in nobis, et pro nostrum ómnium vita mortem secúndum carnem súbiit, atque ita ipsum nóvimus; verúmtamen abhinc iam non agnóscimus. Etiámsi enim carnem rétinet, quippe qui tértia die revíxit, et apud Patrem in cælis versátur, nihilóminus supra carnem esse intellégitur: semel enim mórtuus, iam non móritur, mors illi ultérius non dominábitur. Quod enim mórtuus est, peccáto semel est mórtuus; quod autem vivit, Deo vivit.

Igitur si huiuscémodi ille est qui se fecit vitæ nobis antesignánum, prorsus opórtet nos quoque vestígiis eius insisténtes, non tam in carne quam supra carnem esse reputári. Ergo rectíssime divus Paulus: Si qua in Christo, inquit, nova creatúra, vétera transiérunt, ecce nova facta sunt. Iustificáti enim fúimus per fidem in Christo, et maledictiónis vis désiit. Quandóquidem ille nostri grátia revíxit, calcáta mortis poténtia; verúmque et suápte natúra Deum agnóvimus, cui in spíritu et veritáte cultum impéndimus, mediatóre Fílio, qui supérnas a Patre benedictiónes mundo impertítur.

Quámobrem sapientíssime divus Paulus: Omnia autem, inquit, ex Deo qui sibi nos reconciliávit per Christum. Reápse enim haud præter Patris voluntátem est incarnatiónis mystérium et consectánea huic renovátio. Quippe per Christum nacti áditum sumus cum nemo ad Patrem véniat, ut ípsemet ait: nisi per ipsum. Igitur ómnia ex Deo sunt, qui nos per Christum reconciliávit et ministérium reconciliatiónis attríbuit.

RESPONSORIUM

Rom 5, 11; Col 1, 19-20a

Gloriámur in Deo per Dóminum nostrum Iesum Christum, * Per quem nunc reconciliatiónem accépimus, allelúia.

In ipso complácuit omnem plenitúdinem habitáre, et per eum reconciliáre ómnia in ipsum. * Per quem.

CANTICA

Ant. Veníte, omnes, adorémus eum qui de morte resurréxit; ídeo venit per crucem gáudium in orbem terræ, allelúia.

Canticum I
Dominus solus victor de inimicis

Is 63, 1-5

Ipsi vicerunt illum propter sanguinem Agni (Cf. Ap 12, 11).

« Quis est iste, qui venit de Edom, *

tinctis véstibus de Bosra?

Iste formósus in stola sua, *

grádiens in multitúdine fortitúdinis suæ ».

« Sum ego, qui loquor iustítiam, *

potens ad salvándum ».

« Quare ergo rubrum est induméntum tuum, *

et vestiménta tua sicut calcántis in torculári? ».

« Tórcular calcávi solus, *

et de géntibus non erat vir mecum;

calcávi eos in furóre meo *

et conculcávi eos in ira mea.

Et aspérsus est sanguis eórum
super vestiménta mea, *

et ómnia induménta mea inquinávi.

Dies enim ultiónis in corde meo, *

annus redemptiónis meæ venit.

Circumspéxi, et non erat auxiliátor, *

mirátus sum, et non fuit qui adiuváret;

et salvávit mihi bráchium meum, *

et indignátio mea ipsa auxiliáta est mihi ».

Canticum II
Miserator Dominus et volens misericordiam, non sacrificium

Os 6, 1-6

Christus suscitatus est tertia die secundum Scripturas (1 Cor 15, 4).

Veníte, et revertámur ad Dóminum, †

quia ipse lacerávit et sanábit nos, *

percússit et curábit nos.

Vivificábit nos post duos dies, †

in die tértia suscitábit nos, *

et vivémus in conspéctu eius.

Sciámus sequamúrque, *

ut cognoscámus Dóminum.

Quasi dilúculum præparátus est egréssus eius, *

et véniet quasi imber nobis temporáneus,
quasi imber serótinus írrigans terram.

« Quid fáciam tibi, Ephraim?
Quid fáciam tibi, Iuda? †

Cáritas vestra quasi nubes matutína *

et quasi ros mane pertránsiens.

Propter hoc dolávi per prophétas, †

occídi eos in verbis oris mei, *

sed ius meum quasi lux egrediétur;

quia caritátem volo et non sacrifícium, *

et sciéntiam Dei plus quam holocáusta ».

Canticum III
Reliquiæ Israel salvabuntur in fine

Soph 3, 8-13

Isaias autem clamat pro Israel: Si fuerit numerus filiorum Israel tamquam arena maris, reliquiæ salvæ fient (Rom 9, 27).

« Quaprópter exspécta me,
dicit Dóminus, †

in die qua surgam ut testis; *

quia iudícium meum, ut cóngregem gentes
et cólligam regna,

ut effúndam super eas indignatiónem meam, *

omnem iram furóris mei;

in igne enim zeli mei *

devórabitur omnis terra.

Quia tunc reddam pópulis
lábium purum, †

ut ínvocent omnes in nómine Dómini *

et sérviant ei úmero uno.

Ultra flúmina Æthiópiæ,
inde súpplices mei, *

fílii dispersórum meórum
déferent munus mihi.

In die illa non confundéris
super cunctis actiónibus tuis, *

quibus prævaricáta es in me;

quia tunc áuferam de médio tui *

magníloquos supérbos tuos,

et non adícies exaltári ámplius *

in monte sancto meo.

Et derelínquam in médio tui *

pópulum páuperem et egénum ».

Et sperábunt in nómine Dómini *

relíquiæ Israel.

Non fácient iniquitátem, *

nec loquéntur mendácium;

et non inveniétur in ore eórum *

lingua dolósa,

quóniam ipsi pascéntur et accubábunt, *

et non erit qui extérreat.

Ant. Veníte, omnes, adorémus eum qui de morte resurréxit; ídeo venit per crucem gáudium in orbem terræ, allelúia.

EVANGELIUM

Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem

20, 1-18

Oportebat eum a mortuis resurgere

Prima sabbatórum María Magdaléne venit mane, cum adhuc ténebræ essent, ad monuméntum, et videt lápidem sublátum a monuménto. Currit ergo et venit ad Simónem Petrum et ad álium discípulum, quem amábat Iesus, et dicit eis: « Tulérunt Dóminum de monuménto, et nescímus, ubi posuérunt eum! ». Exiit ergo Petrus et ille álius discípulus, et veniébant ad monuméntum. Currébant autem duo simul, et ille álius discípulus præcucúrrit cítius Petro et venit primus ad monuméntum, et cum se inclinásset, videt pósita linteámina, non tamen introívit. Venit ergo et Simon Petrus sequens eum et introívit in monuméntum; et videt linteámina pósita et sudárium, quod fúerat super caput eius, non cum linteamínibus pósitum, sed separátim involútum in unum locum. Tunc ergo introívit et alter discípulus, qui vénerat primus ad monuméntum, et vidit et crédidit. Nondum enim sciébant Scriptúram quia opórtet eum a mórtuis resúrgere. Abiérunt ergo íterum ad semetípsos discípuli.

María autem stabat ad monuméntum foris plorans. Dum ergo fleret, inclinávit se in monuméntum et videt duos ángelos in albis sedéntes, unum ad caput et unum ad pedes, ubi pósitum fúerat corpus Iesu. Et dicunt ei illi: « Múlier, quid ploras? ». Dicit eis: « Tulérunt Dóminum meum, et néscio, ubi posuérunt eum ». Hæc cum dixísset, convérsa est retrórsum et videt Iesum stantem et non sciébat quia Iesus est. Dicit ei Iesus: « Múlier, quid ploras? Quem quæris? ». Illa, exístimans quia hortulánus esset, dicit ei: « Dómine, si tu sustulísti eum, dícito mihi, ubi posuísti eum, et ego eum tollam ». Dicit ei Iesus: « María! ». Convérsa illa dicit ei Hebráice: « Rabbuní! », quod dícitur Magíster. Dicit ei Iesus: « Iam noli me tenére, nondum enim ascéndi ad Patrem; vade autem ad fratres meos et dic eis: Ascéndo ad Patrem meum et Patrem vestrum et Deum meum et Deum vestrum ». Venit María Magdaléne annúntians discípulis: « Vidi Dóminum! » et quia hæc dixit ei.

HYMNUS

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.

ORATIO

Orémus.

Fac nos, omnípotens Deus, hos lætítiæ dies, quos in honórem Dómini resurgéntis exséquimur, afféctu sédulo celebráre, ut, quod recordatióne percúrrimus, semper in ópere teneámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky