Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Primo diérum ómnium,
quo mundus exstat cónditus
et quo resúrgens cónditor
nos, morte victa, líberat,
Pulsis procul torpóribus,
surgámus omnes ócius,
et nocte quærámus pium,
sicut Prophétam nóvimus,
Nostras preces ut áudiat
suámque dextram pórrigat,
et hic piátos sórdibus
reddat polórum sédibus,
Ut, quique sacratíssimo
huius diéi témpore
horis quiétis psállimus,
donis beátis múneret.
Deo Patri sit glória
eiúsque soli Fílio
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Dies ætásque céteris
octáva splendet sánctior
in te quam, Iesu, cónsecras,
primítiæ surgéntium.
Tu tibi nostras ánimas
nunc primo conresúscita;
tibi consúrgant córpora
secúnda morte líbera.
Tibíque mox in núbibus,
Christe, ferámur óbviam
tecum victúri pérpetim:
tu vita, resurréctio.
Cuius vidéntes fáciem,
configurémur glóriæ;
te cognoscámus sicut es,
lux vera et suávitas.
Regnum, cum Patri tráditos,
plenos septéno chrísmate,
in temet nos lætíficas,
consúmmet sancta Trínitas. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Lignum vitæ in cruce Dómini manifestátum est.
Beátus vir, qui non ábiit in consílio impiórum †
et in via peccatórum non stetit *
et in convéntu derisórum non sedit,
sed in lege Dómini volúntas eius, *
et in lege eius meditátur die ac nocte.
Et erit tamquam lignum
plantátum secus decúrsus aquárum, *
quod fructum suum dabit in témpore suo;
et fólium eius non défluet, *
et ómnia, quæcúmque fáciet, prosperabúntur.
Non sic ímpii, non sic, *
sed tamquam pulvis, quem próicit ventus.
Ideo non consúrgent ímpii in iudício *
neque peccatóres in concílio iustórum.
Quóniam novit Dóminus viam iustórum, *
et iter impiórum períbit.
Ant. Lignum vitæ in cruce Dómini manifestátum est.
Ant. 2 Ego constítui Regem meum super Sion.
Quare fremuérunt gentes, *
et pópuli meditáti sunt inánia?
Astitérunt reges terræ, †
et príncipes convenérunt in unum *
advérsus Dóminum et advérsus christum eius:
« Dirumpámus víncula eórum *
et proiciámus a nobis iugum ipsórum! ».
Qui hábitat in cælis, irridébit eos, *
Dóminus subsannábit eos.
Tunc loquétur ad eos in ira sua *
et in furóre suo conturbábit eos:
« Ego autem constítui regem meum *
super Sion, montem sanctum meum! ».
Prædicábo decrétum eius. †
Dóminus dixit ad me: « Fílius meus es tu; *
ego hódie génui te.
Póstula a me,
et dabo tibi gentes hereditátem tuam *
et possessiónem tuam términos terræ.
Reges eos in virga férrea *
et tamquam vas fíguli confrínges eos ».
Et nunc, reges, intellégite, *
erudímini, qui iudicátis terram.
Servíte Dómino in timóre *
et exsultáte ei cum tremóre.
Apprehéndite disciplínam: †
ne quando irascátur, et pereátis de via, *
cum exárserit in brevi ira eius.
Beáti omnes, *
qui confídunt in eo.
Ant. Ego constítui Regem meum super Sion.
Ant. 3 Tu, Dómine, protéctor meus, et exáltans caput meum.
Dómine, quid multiplicáti sunt, qui tríbulant me? *
Multi insúrgunt advérsum me,
multi dicunt ánimæ meæ: *
« Non est salus ipsi in Deo ».
Tu autem, Dómine, protéctor meus es, *
glória mea et exáltans caput meum.
Voce mea ad Dóminum clamávi *
et exaudívit me de monte sancto suo.
Ego obdormívi et soporátus sum, *
exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
Non timébo mília pópuli circumdántis me. *
Exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus;
quóniam tu percussísti in maxíllam
omnes adversántes mihi, *
dentes peccatórum contrivísti.
Dómini est salus, *
et super pópulum tuum benedíctio tua.
Ant. Tu, Dómine, protéctor meus, et exáltans caput meum.
Verbum Christi hábitet in vobis abundánter.
In omni sapiéntia commonéntes vosmetípsos.
LECTIO PRIOR
Incipit liber Sophoníæ prophétæ
1, 1-7. 14 – 2, 3
Iudicium Domini
Verbum Dómini, quod factum est ad Sophoníam fílium Chusi fílii Godolíæ fílii Amaríæ fílii Ezechíæ, in diébus Iosíæ fílii Amon regis Iudæ.
« Auferens áuferam ómnia
a fácie terræ,
dicit Dóminus,
áuferam hóminem et pecus,
áuferam volátile cæli
et pisces maris.
Et ruínæ impiórum erunt;
et dispérdam hómines a fácie terræ,
dicit Dóminus.
Et exténdam manum meam super Iudam
et super omnes habitántes Ierúsalem;
et dispérdam de loco hoc relíquias Baal
et nómina ædituórum cum sacerdótibus,
et eos, qui adórant super tecta
milítiam cæli
et adórant et iurant in Dómino
et iurant in Melchom,
et qui avertúntur de post tergum Dómini,
et qui non quærunt Dóminum nec investígant eum ».
Siléte a fácie Dómini Dei,
quia iuxta est dies Dómini;
quia præparávit Dóminus hóstiam,
sanctificávit vocátos suos.
Iuxta est dies Dómini magnus,
iuxta et velox nimis;
vox diéi Dómini amára,
tribulábitur ibi fortis.
Dies iræ dies illa,
dies tribulatiónis et angústiæ,
dies vastitátis et desolatiónis,
dies tenebrárum et calíginis,
dies nébulæ et túrbinis,
dies tubæ et clangóris
super civitátes munítas
et super ángulos excélsos.
Et tribulábo hómines,
et ambulábunt ut cæci,
quia Dómino peccavérunt;
et effundétur sanguis eórum sicut humus,
et víscera eórum sicut stércora.
Sed et argéntum eórum et aurum eórum
non póterit liberáre eos
in die iræ Dómini;
in igne zeli eius devorábitur omnis terra,
quia consummatiónem cum festinatióne fáciet
cunctis habitántibus terram.
Conveníte, congregámini,
gens non amábilis,
priúsquam dispergámini
quasi pulvis transeúntes,
ántequam véniat super vos
ira furóris Dómini,
ántequam véniat super vos
dies furóris Dómini.
Quǽrite Dóminum,
omnes mansuéti terræ,
qui iudícium eius estis operáti;
quǽrite iustítiam, quǽrite mansuetúdinem,
si quómodo abscondámini
in die furóris Dómini.
RESPONSORIUM
Soph 2, 3; Lc 6, 20b
Quǽrite Dóminum, omnes mansuéti terræ, qui iudícium eius estis operáti; * Quǽrite iustítiam, quǽrite mansuetúdinem.
Beáti páuperes, quia vestrum est regnum Dei. * Quǽrite.
LECTIO ALTERA
Ex Constitutióne pastoráli Gáudium et spes Concílii Vaticáni secúndi de Ecclésia in mundo huius témporis
(N. 39)
Novi sǽculi adumbratio
Terræ ac humanitátis consummándæ tempus ignorámus, nec univérsi transformándi modum nóvimus. Transit quidem figúra huius mundi per peccátum deformáta, sed docémur Deum novam habitatiónem novámque terram paráre in qua iustítia hábitat, et cuius beatitúdo ómnia pacis desidéria, quæ in córdibus hóminum ascéndunt, implébit ac superábit. Tunc, morte devícta, fílii Dei in Christo resuscitabúntur, et id quod seminátum fuit in infirmitáte ac corruptióne, incorruptiónem índuet; et, manénte caritáte eiúsque ópere, a servitúte vanitátis liberábitur tota creatúra illa, quam Deus propter hóminem creávit.
Monémur sane nihil prodésse hómini, si univérsum mundum lucrétur, seípsum autem perdat. Exspectátio tamen novæ terræ extenuáre non debet, sed pótius excitáre, sollicitúdinem hanc terram excoléndi, ubi corpus illud novæ famíliæ humánæ crescit quod aliquálem novi sǽculi adumbratiónem iam præbére valet. ídeo, licet progréssus terrénus a regni Christi augménto sédulo distinguéndus sit, in quantum tamen ad societátem humánam mélius ordinándam conférre potest, regni Dei magnópere ínterest.
Bona enim humánæ dignitátis, communiónis fratérnæ et libertátis, hos omnes scílicet bonos natúræ ac indústriæ nostræ fructus, postquam in Spíritu Dómini et iuxta eius mandátum in terris propagavérimus, póstea dénuo inveniémus, mundáta tamen ab omni sorde, illumináta ac transfiguráta, cum Christus Patri reddet regnum ætérnum et universále: « regnum veritátis et vitæ, regnum sanctitátis et grátiæ, regnum iustítiæ, amóris et pacis ». His in terris regnum iam in mystério adest; adveniénte autem Dómino consummábitur.
RESPONSORIUM
Cf. Is 49, 13; Ps 71 (72), 7a
Læténtur cæli et exsúltet terra; iubiláte, montes, laudem, quia Dóminus noster véniet, * Et páuperum suórum miserébitur.
Florébit in diébus eius iustítia et abundántia pacis. * Et páuperum.
CANTICA
Ant. Dómine, te exspectávimus; esto brácchium nostrum in mane et salus nostra in témpore tribulatiónis.
Is 33, 2-10
Dómine, miserére nostri, *
te enim exspectávimus;
esto bráchium nostrum in mane *
et salus nostra in témpore tribulatiónis.
A voce fragóris fugérunt pópuli, *
ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.
Et congregabúntur spólia, sicut collígitur bruchus; *
sicut discúrrunt locústæ, ad ea discúrritur.
Sublímis est Dóminus, quóniam hábitat in excélso; *
implet Sion iudício et iustítia.
Et erit fírmitas in tempóribus tuis; †
divítiæ salútis sapiéntia et sciéntia: *
timor Dómini ipse est thesáurus eius.
Ecce præcónes clamábunt foris, *
ángeli pacis amáre flebunt.
Dissipátæ sunt viæ, *
cessávit tránsiens per sémitam;
írritum fecit pactum, *
reiécit testes,
non reputávit hómines.
Luget et elanguéscit terra, *
confúsus est Líbanus et obsórduit,
et factus est Saron sicut desértum, *
et exaruérunt Basan et Carmélus.
« Nunc consúrgam, dicit Dóminus, *
nunc exaltábor, nunc sublevábor ».
Is 33, 13-16
Audíte, qui longe estis, quæ fécerim, *
et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.
Contérriti sunt in Sion peccatóres, *
possédit tremor ímpios.
Quis póterit habitáre de vobis
cum igne devoránte? *
Quis habitábit ex vobis
cum ardóribus sempitérnis?
Qui ámbulat in iustítiis *
et lóquitur æquitátes,
qui réicit lucra ex rapínis *
et éxcutit manus suas, ne múnera accípiat,
qui obtúrat aures suas, ne áudiat sánguinem, *
et claudit óculos suos, ne vídeat malum:
iste in excélsis habitábit, *
muniménta saxórum refúgium eius;
panis ei datus est, *
aquæ eius fidéles sunt.
Sir 36, 14-19
Miserére plebi tuæ,
super quam invocátum est nomen tuum, *
et Israel, quem coæquásti primogénito tuo.
Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, *
Ierúsalem, loco requiéi tuæ.
Reple Sion maiestáte tua *
et glória tua templum tuum.
Da testimónium his,
qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, *
et súscita prædicatiónes,
quas locúti sunt in nómine tuo.
Da mercédem sustinéntibus te, *
ut prophétæ tui fidéles inveniántur.
Et exáudi oratiónes servórum tuórum, †
secúndum beneplácitum super pópulo tuo, *
et dírige nos in viam iustítiæ,
et sciant omnes, qui hábitant terram, *
quia tu es Deus sæculórum.
Ant. Dómine, te exspectávimus; esto brácchium nostrum in mane et salus nostra in témpore tribulatiónis.
EVANGELIUM
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
24, 35-53
Sic oportebat Christum pati et resurgere a mortuis
In illo témpore: Narrábant discípuli quæ gesta erant in via, et quómodo cognovérunt Iesum in fractióne panis.
Dum hæc autem loquúntur, ipse stetit in médio eórum et dicit eis: « Pax vobis! ». Conturbáti vero et contérriti existimábant se spíritum vidére. Et dixit eis: « Quid turbáti estis, et quare cogitatiónes ascéndunt in corda vestra? Vidéte manus meas et pedes meos, quia ipse ego sum! Palpáte me et vidéte, quia spíritus carnem et ossa non habet, sicut me vidétis habére ». Et cum hoc dixísset, osténdit eis manus et pedes. Adhuc autem illis non credéntibus præ gáudio et mirántibus, dixit eis: « Habétis hic áliquid, quod manducétur? ». At illi obtulérunt ei partem piscis assi. Et sumens coram eis manducávit.
Et dixit ad eos: « Hæc sunt verba, quæ locútus sum ad vos, cum adhuc essem vobíscum, quóniam necésse est impléri ómnia, quæ scripta sunt in Lege Móysis et Prophétis et Psalmis de me ». Tunc apéruit illis sensum, ut intellégerent Scriptúras. Et dixit eis: « Sic scriptum est, Christum pati et resúrgere a mórtuis die tértia, et prædicári in nómine eius pæniténtiam in remissiónem peccatórum in omnes gentes, incipiéntibus ab Ierúsalem. Vos estis testes hórum. Et ecce ego mitto promíssum Patris mei in vos; vos autem sedéte in civitáte, quoadúsque induámini virtútem ex alto ».
Edúxit autem eos foras usque in Bethániam et, elevátis mánibus suis, benedíxit eis. Et factum est, dum benedíceret illis, recéssit ab eis et ferebátur in cælum. Et ipsi adoravérunt eum et regréssi sunt in Ierúsalem cum gáudio magno et erant semper in templo benedicéntes Deum.
HYMNUS
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui fidélium mentes uníus éfficis voluntátis, da pópulis tuis id amáre quod prǽcipis, id desideráre quod promíttis, ut, inter mundánas varietátes, ibi nostra fixa sint corda, ubi vera sunt gáudia. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky