Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
Veníte, servi, súpplices,
et mente et ore extóllite
dignis beátum láudibus
nomen Dei cum cántico.
Hoc namque tempus illud est,
quo sæculórum iúdicem
iniústa morti trádidit
mortálium senténtia.
Et nos amóre débito,
timóre iusto súbditi,
advérsus omnes ímpetus
quos sævus hostis íncutit,
Unum rogémus et Patrem
Deum regémque Fílium
simúlque Sanctum Spíritum,
in Trinitáte Dóminum. Amen.
PSALMODIA
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *
iustificatiónes tuas servábo.
Clamávi ad te, salvum me fac, *
ut custódiam testimónia tua.
Prævéni dilúculo et clamávi, *
in verba tua supersperávi.
Prævenérunt óculi mei vigílias, *
ut meditárer elóquia tua.
Vocem meam audi
secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *
secúndum iudícium tuum vivífica me.
Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *
a lege autem tua longe facti sunt.
Prope es tu, Dómine, *
et ómnia præcépta tua véritas.
Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *
quia in ætérnum fundásti ea.
Deus ultiónum, Dómine, *
Deus ultiónum, effúlge.
Exaltáre, qui iúdicas terram, *
redde retributiónem supérbis.
Usquequo peccatóres, Dómine, *
úsquequo peccatóres exsultábunt?
Effabúntur et loquéntur protérva, *
gloriabúntur omnes, qui operántur iniquitátem.
Pópulum tuum, Dómine, humíliant *
et hereditátem tuam vexant.
Víduam et ádvenam interfíciunt *
et pupíllos occídunt.
Et dixérunt: « Non vidébit Dóminus, *
nec intélleget Deus Iacob ».
Intellégite, insipiéntes in pópulo, *
et, stulti, quando sapiétis?
Qui plantávit aurem, non áudiet, *
aut qui finxit óculum, non respíciet?
Qui córripit gentes, non árguet, *
qui docet hóminem sciéntiam?
Dóminus scit cogitatiónes hóminum *
quóniam vanæ sunt.
Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine, *
et de lege tua docúeris eum,
ut mítiges ei a diébus malis, *
donec fodiátur peccatóri fóvea.
Quia non repéllet Dóminus plebem suam *
et hereditátem suam non derelínquet.
Quia ad iustítiam revertétur iudícium, *
et sequéntur illam omnes, qui recto sunt corde.
Quis consúrget mihi advérsus malignántes, *
aut quis stabit mecum
advérsus operántes iniquitátem?
Nisi quia Dóminus adiúvit me, *
paulo minus habitásset in loco siléntii ánima mea.
Si dicébam: « Motus est pes meus », *
misericórdia tua, Dómine, sustentábat me.
In multitúdine sollicitúdinum meárum
in corde meo, *
consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
Numquid sociábitur tibi sedes iniquitátis, *
quæ fingit moléstiam contra præcéptum?
Irruunt in ánimam iusti *
et sánguinem innocéntem condémnant.
Et factus est mihi Dóminus in præsídium *
et Deus meus in rupem refúgii mei;
et reddet illis iniquitátem ipsórum, †
et in malítia eórum dispérdet eos, *
dispérdet illos Dóminus Deus noster.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
LECTIO BREVIS
1 Io 5, 5-6a
Quis est qui vincit mundum, nisi qui credit quóniam Iesus est Fílius Dei? Hic est qui venit per aquam et sánguinem, Iesus Christus; non in aqua solum sed in aqua et in sánguine.
Gavísi sunt discípuli, allelúia.
Viso Dómino, allelúia.
ORATIO
Orémus.
Deus, vita fidélium, glória humílium, beatitúdo iustórum, ad preces súpplicum benígnus inténde, ut, qui promíssa tuæ sítiunt largitátis, de tua semper abundántia repleántur. Per Christum Dóminum nostrum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky