22. Ianuarii 2024

S. Vincentii, diaconi et martyris
memoria ad libitum

Vincentius, diaconus Ecclesiæ Cæsaraugustanæ, in persecutione Diocletiani, Valentiæ in Hispania acerbis cruciatibus traditus, martyr occubuit. Eius cultus statim per Ecclésiam diffusus est.
Communia unius martyris (delectum est in memoriis partes aliquas de feria sumere secundum Institutionem generalem de Liturgia horarum).

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Somno reféctis ártubus,

spreto cubíli, súrgimus:

nobis, Pater, canéntibus

adésse te depóscimus.

Te lingua primum cóncinat,

te mentis ardor ámbiat,

ut áctuum sequéntium

tu, sancte, sis exórdium.

Cedant tenébræ lúmini

et nox diúrno síderi,

ut culpa, quam nox íntulit,

lucis labáscat múnere.

Precámur idem súpplices

noxas ut omnes ámputes,

et ore te canéntium

laudéris in perpétuum.

Præsta, Pater piíssime,

Patríque compar Unice,

cum Spíritu Paráclito

regnans per omne sǽculum. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Ætérna lux, divínitas,

in unitáte Trínitas,

te confitémur débiles,

te deprecámur súpplices.

Summum Paréntem crédimus

Natúmque Patris únicum,

et caritátis vínculum

qui iungit illos Spíritum.

O véritas, o cáritas,

o finis et felícitas,

speráre fac et crédere,

amáre fac et cónsequi.

Qui finis et exórdium

rerúmque fons es ómnium,

tu solus es solácium,

tu certa spes credéntium.

Qui cuncta solus éfficis

cunctísque solus súfficis,

tu sola lux es ómnibus

et prǽmium sperántibus.

Christum rogámus et Patrem,

Christi Patrísque Spíritum;

unum potens per ómnia,

fove precántes, Trínitas. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Deus noster maniféste véniet, et non silébit.

Psalmus 49 (50)
Vera in Dominum pietas
Non veni solvere legem, sed adimplere (Cf. Mt 5, 17).
I

Deus deórum Dóminus locútus est *

et vocávit terram a solis ortu usque ad occásum.

Ex Sion speciósa decóre Deus illúxit, *

Deus noster véniet et non silébit:

ignis consúmens est in conspéctu eius *

et in circúitu eius tempéstas válida.

Advocábit cælum desúrsum *

et terram discérnere pópulum suum:

« Congregáte mihi sanctos meos, *

qui disposuérunt testaméntum meum
in sacrifício ».

Et annuntiábunt cæli iustítiam eius, *

quóniam Deus iudex est.

Ant. Deus noster maniféste véniet, et non silébit.

Ant. 2 Immola Deo sacrifícium laudis.

II

« Audi, pópulus meus, et loquar; †

Israel, et testificábor advérsum te: *

Deus, Deus tuus ego sum.

Non in sacrifíciis tuis árguam te; *

holocáusta enim tua
in conspéctu meo sunt semper.

Non accípiam de domo tua vítulos, *

neque de grégibus tuis hircos.

Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum, *

iumentórum mille in móntibus.

Cognóvi ómnia volatília cæli, *

et, quod movétur in agro, meum est.

Si esuríero non dicam tibi; *

meus est enim orbis terræ et plenitúdo eius.

Numquid manducábo carnes taurórum *

aut sánguinem hircórum potábo?

Immola Deo sacrifícium laudis *

et redde Altíssimo vota tua;

et ínvoca me in die tribulatiónis: *

éruam te, et honorificábis me ».

Ant. Immola Deo sacrifícium laudis.

Ant. 3 Misericórdiam vólui, et non sacrifícium: et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.

III

Peccatóri autem dixit Deus: †

« Quare tu enárras præcépta mea *

et assúmis testaméntum meum in os tuum?

Tu vero odísti disciplínam *

et proiecísti sermónes meos retrórsum.

Si vidébas furem, currébas cum eo; *

et cum adúlteris erat pórtio tua.

Os tuum dimittébas ad malítiam, *

et lingua tua concinnábat dolos.

Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris *

et advérsus fílium matris tuæ
proferébas oppróbrium.

Hæc fecísti, et tácui. †

Existimásti quod eram tui símilis. *

Arguam te et státuam illa contra fáciem tuam.

Intellégite hæc, qui obliviscímini Deum, *

nequándo rápiam, et non sit qui erípiat.

Qui immolábit sacrifícium laudis,
honorificábit me, *

et, qui immaculátus est in via,

osténdam illi salutáre Dei ».

Ant. Misericórdiam vólui, et non sacrifícium: et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.

Audi, pópule meus, et loquar.

Deus, Deus tuus ego sum.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii

24, 1 – 25, 4

Præcepta erga proximum

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

« Si accéperit homo uxórem et habúerit eam, et non invénerit grátiam ante óculos eius propter áliquam fœditátem et scrípserit libéllum repúdii dederítque in manu illíus et dimíserit eam de domo sua, cumque egréssa alteríus uxor facta fúerit, et ille quoque óderit eam dederítque ei libéllum repúdii et dimíserit de domo sua, vel mórtuus fúerit, non póterit prior marítus recípere eam in uxórem, quia pollúta est; hoc esset abominátio coram Dómino; ne peccáre fácias terram tuam, quam Dóminus Deus tuus tradíderit tibi possidéndam.

Cum accéperit homo nuper uxórem, non procédet ad bellum, nec ei quíppiam necessitátis iniungétur públicæ, sed vacábit liber dómui suæ, ut uno anno lætétur cum uxóre sua.

Non accípies loco pígnoris molam vel superiórem lápidem molárem, quia ánimam suam appósuit tibi.

Si deprehénsus fúerit homo rápiens unum de frátribus suis de fíliis Israel et, véndito eo, accípiens prétium, interficiétur; et áuferes malum de médio tui.

Obsérva diligénter, si incúrras plagam lepræ, quæcúmque docúerint vos sacerdótes levítici géneris; quod præcépi eis, impléte sollícite. Meménto, quæ fécerit Dóminus Deus tuus Maríæ in via, cum egrederémini de Ægýpto.

Cum mútuam dabis próximo tuo rem áliquam, non ingrediéris domum eius, ut pignus áuferas, sed stabis foris, et ille tibi pignus próferet, quod habúerit. Sin autem pauper est, non pernoctábit apud te pignus, sed statim reddes ei ad solis occásum, ut dórmiens in vestiménto suo benedícat tibi, et hábeas iustítiam coram Dómino Deo tuo.

Non negábis mercédem indigéntis et páuperis ex frátribus tuis sive ádvenis, qui tecum morántur in terra intra portas tuas, sed eádem die reddes ei prétium labóris sui ante solis occásum, quia pauper est et illud desíderat ánima sua; ne clamet contra te ad Dóminum, et reputétur tibi in peccátum.

Non occidéntur patres pro fíliis, nec fílii pro pátribus, sed unusquísque pro peccáto suo moriétur.

Non pervértes iudícium ádvenæ et pupílli, nec áuferes pígnoris loco víduæ vestiméntum. Meménto quod servíeris in Ægýpto, et erúerit te Dóminus Deus tuus inde; idcírco præcípio tibi, ut fácias hanc rem. Quando messúeris ségetem in agro tuo et oblítus manípulum relíqueris, non revertéris, ut tollas eum, sed ádvenam et pupíllum et víduam auférre patiéris, ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in omni ópere mánuum tuárum. Si fruges collégeris olivárum, quidquid remánserit in arbóribus, non revertéris, ut cólligas, sed relínques ádvenæ, pupíllo ac víduæ. Si vindemiáveris víneam tuam, non cólliges remanéntes racémos, sed cedent in usus ádvenæ, pupílli ac víduæ. Meménto quod et tu servíeris in Ægýpto; et idcírco præcípio tibi, ut fácias hanc rem.

Si fúerit causa inter áliquos, et interpelláverint iúdices, quem iustum esse perspéxerint, illi iustítiæ palmam dabunt; quem ímpium, condemnábunt impietátis. Sin autem iudex eum, qui peccávit, dignum víderit plagis, prostérnet et coram se fáciet verberári; pro mensúra peccáti erit et plagárum modus, ita dumtáxat, ut quadragenárium númerum non excédant, ne ultra percússus plagis multis et fœde lacerátus ante óculos tuos ábeat frater tuus.

Non ligábis os bovis teréntis in área fruges tuas ».

RESPONSORIUM

Cf. Mc 12, 32-33; Sir 35, 4b-5a

In veritáte dixísti, Magíster, quia unus est Deus et dilígere eum ex toto corde; * Et dilígere próximum tamquam seípsum maius est ómnibus holocautomátibus et sacrifíciis.

Qui facit eleemósynam offert sacrifícium laudis; beneplácitum est Dómino recédere ab iniquitáte. * Et dilígere.

LECTIO ALTERA

Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi

(Sermo 276, 1-2: PL 38, 1256)

In illo Vincentius vicit, a quo victus est mundus

Vobis, inquit, donátum est pro Christo non solum ut credátis in eum, verum étiam ut patiámini pro eo.

Accéperat hæc utráque levíta Vincéntius, accéperat et habébat. Si enim non accepísset, quid habéret? Habébat in sermóne fidúciam, habébat in passióne tolerántiam.

Nemo ergo de corde suo præsúmat, quando profert sermónem; nemo de suis víribus confídat, quando suffert tentatiónem, quia et, ut bona prudénter loquámur, ab illo est nostra sapiéntia et, ut mala fórtiter perferámus, ab illo est nostra patiéntia.

Recólite Dóminum Christum suos in Evangélio discípulos admonéntem; recólite mártyrum Regem cohórtes suas armis spiritálibus instruéntem, bella monstrántem, adiutória ministrántem, prǽmia pollicéntem, qui, cum dixísset discípulis suis: In hoc mundo pressúram habébitis, mox unde térriti consolaréntur, adiúnxit dicens: Sed confídite, ego vici mundum.

Quid ergo mirámur, caríssimi, si in illo Vincéntius vicit, a quo victus est mundus? In hoc, inquit, mundo pressúram habébitis: ut si premit, non ópprimat; si oppúgnat, non expúgnat. Dúplicem mundus áciem prodúcit contra mílites Christi. Blandítur enim ut decípiat, terret ut frangat. Non nos téneat volúptas própria, non nos térreat crudélitas aliéna, et victus est mundus.

Ad utrósque áditus occúrrit Christus, et non víncitur christiánus. Si considerétur, in ista passióne, humána patiéntia, íncipit esse incredíbilis; si agnoscátur divína poténtia, désinit esse mirábilis.

Tanta grassabátur crudélitas in mártyris córpore, et tanta tranquíllitas proferebátur in voce tantáque pœnárum aspéritas sæviébat in membris, et tanta secúritas sonábat in verbis, ut miro modo putarémus, Vincéntio patiénte, álium non loquéntem torquéri.

Et vere, fratres, ita erat; prorsus ita erat: álius loquebátur. Promísit enim et hoc téstibus suis Christus in Evangélio, quos ad huiúsmodi certámina præparábat. Sic enim ait: Nolíte præmeditári quómodo aut quid loquámini. Non enim vos estis qui loquímini, sed Spíritus Patris vestri, qui lóquitur in vobis.

Caro ergo patiebátur, et Spíritus loquebátur, et loquénte Spíritu, non solum convincebátur impíetas, sed étiam confortabátur infírmitas.

RESPONSORIUM

Cf. Iob 23, 11; Phil 3, 8. 10

Probávit me Dóminus quasi aurum, quod per ignem transit; vestígia eius secútus est pes meus; * Viam eius custodívi, et non declinávi ex ea.

Omnia detriméntum feci ad cognoscéndum Christum et communiónem passiónum illíus. * Viam.

ORATIO

Orémus.

Omnípotens sempitérne Deus, tuum in nobis Spíritum cleménter infúnde, ut corda nostra ea dilectióne válida potiántur, per quam sanctus martyr Vincéntius ómnia córporis torménta devícit. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky