Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Hæc fémina laudábilis
et honoráta méritis,
ut sanctis pollet móribus,
triúmphat sic cum ángelis.
Ex corde devotíssimo
orans Deum cum lácrimis,
vigíliis, ieiúniis
hærébat hæc assíduis.
Contémnens mundi glóriam
ac mente semper íntegra,
perféctam post iustítiam
migrávit super sídera.
Quæ sanctitátis áctibus
sua ditávit límina,
lætátur nunc perpétuis
cæléstis ædis prǽmiis.
Laus uni ac trino Dómino,
qui nos eius precátibus,
perácto vitæ término,
coniúngat cæli cívibus. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.
Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo, *
in generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo.
Quóniam dixísti: †
« In ætérnum misericórdia ædificábitur », *
in cælis firmábitur véritas tua.
« Dispósui testaméntum elécto meo, *
iurávi David servo meo:
Usque in ætérnum confirmábo semen tuum *
et ædificábo in generatiónem et generatiónem sedem tuam ».
Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine, *
étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.
Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino, *
símilis erit Dómino in fíliis Dei?
Deus, metuéndus in consílio sanctórum, *
magnus et terríbilis super omnes, qui in circúitu eius sunt.
Dómine Deus virtútum, quis símilis tibi? *
Potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.
Tu domináris supérbiæ maris, *
elatiónes flúctuum eius tu mítigas.
Tu conculcásti sicut vulnerátum Rahab, *
in bráchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos.
Tui sunt cæli, et tua est terra, *
orbem terræ et plenitúdinem eius tu fundásti.
Aquilónem et austrum tu creásti, *
Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt.
Tibi bráchium cum poténtia; *
firma est manus tua, et exaltáta déxtera tua.
Iustítia et iudícium firmaméntum sedis tuæ. *
Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam.
Beátus pópulus, qui scit iubilatiónem. *
Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt
et in nómine tuo exsultábunt tota die *
et in iustítia tua exaltabúntur,
quóniam decor virtútis eórum tu es, *
et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.
Quia Dómini est scutum nostrum, *
et Sancti Israel rex noster.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.
Ant. 2 Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem.
Tunc locútus es in visióne sanctis tuis et dixísti: †
« Pósui adiutórium in poténte *
et exaltávi eléctum de plebe.
Invéni David servum meum; *
óleo sancto meo unxi eum.
Manus enim mea firma erit cum eo, *
et bráchium meum confortábit eum.
Nihil profíciet inimícus in eo, *
et fílius iniquitátis non ópprimet eum.
Et concídam a fácie ipsíus inimícos eius *
et odiéntes eum percútiam.
Et véritas mea et misericórdia mea cum ipso, *
et in nómine meo exaltábitur cornu eius.
Et ponam super mare manum eius *
et super flúmina déxteram eius.
Ipse invocábit me: “Pater meus es tu, *
Deus meus et refúgium salútis meæ”.
Et ego primogénitum ponam illum, *
excélsum præ régibus terræ.
In ætérnum servábo illi misericórdiam meam *
et testaméntum meum fidéle ipsi.
Et ponam in sǽculum sǽculi semen eius *
et thronum eius sicut dies cæli ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem.
Ant. 3 Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit.
« Si autem derelíquerint fílii eius legem meam *
et in iudíciis meis non ambuláverint,
si iustificatiónes meas profanáverint *
et mandáta mea non custodíerint,
visitábo in virga delíctum eórum *
et in verbéribus iniquitátem eórum.
Misericórdiam autem meam non avértam ab eo, *
neque méntiar in veritáte mea.
Non profanábo testaméntum meum *
et, quæ procédunt de lábiis meis, non fáciam írrita.
Semel iurávi in sancto meo: *
David non méntiar.
Semen eius in ætérnum manébit, *
et thronus eius sicut sol in conspéctu meo
et sicut luna firmus stabit in ætérnum *
et testis in cælo fidélis ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit.
Declarátio sermónum tuórum illúminat.
Et intelléctum dat párvulis.
LECTIO PRIOR
De libro Qóhelet
5, 9 – 6, 8
Vanitas divitiarum
Qui díligit pecúniam, pecúnia non implébitur, et qui amat divítias fructum non cápiet ex eis; et hoc ergo vánitas. Ubi multæ sunt opes, multi et qui cómedunt eas; et quid prodest possessóri, nisi quod cernit divítias óculis suis?
Dulcis est somnus operánti,
sive parum sive multum cómedat;
satúritas autem dívitis
non sinit eum dormíre.
Est et infírmitas péssima, quam vidi sub sole: divítiæ conservátæ in malum dómini sui. Periérunt enim in negótio péssimo; si generávit fílium, in summa egestáte erit. Sicut egréssus est de útero matris suæ, nudus íterum abíbit, sicut venit, et nihil áuferet secum de labóre suo, quod tollat in manu sua. Miserábilis prorsus infírmitas: quómodo venit, sic revertétur. Quid ergo prodest ei quod laborávit in ventum? Cunctis enim diébus vitæ suæ cómedit in ténebris et in curis multis et in ærúmna atque tristítia. Ecce quod ego vidi bonum, quod pulchrum, ut cómedat quis et bibat et fruátur lætítia ex labóre suo, quo laborávit ipse sub sole, número diérum vitæ suæ, quos dedit ei Deus; hæc enim est pars illíus. Et quidem omni hómini, cui dedit Deus divítias atque substántiam, potestatémque ei tríbuit, ut cómedat ex eis et tollat partem suam et lætétur de labóre suo: hoc est donum Dei. Non enim satis recordábitur diérum vitæ suæ, eo quod Deus óccupet delíciis cor eius.
Est et áliud malum, quod vidi sub sole, et quidem grave apud hómines: vir, cui dedit Deus divítias et substántiam et honórem, et nihil deest ánimæ suæ ex ómnibus, quæ desíderat; nec tríbuit ei potestátem Deus, ut cómedat ex eo, sed homo extráneus vorábit illud: hoc vánitas et miséria mala est. Si genúerit quíspiam centum líberos et víxerit multos annos et plures dies ætátis habúerit, et ánima illíus non sit satiáta bonis substántiæ suæ, immo et sepultúra cáreat, de hoc ego pronúntio quod mélior illo sit abortívus. Frustra enim venit et pergit ad ténebras, et in ténebris abscondétur nomen eius. Etsi non vidit solem neque cognóvit, maior est réquies isti quam illi. Etiámsi duóbus mílibus annis víxerit et non fúerit perfrúitus bonis, nonne ad unum locum próperant omnes? « Omnis labor hóminis est ad os eius, sed ánima eius non implébitur ».
Quid habet ámplius sápiens præ stulto? Et quid pauper, qui sciat ambuláre coram vivis?
RESPONSORIUM
Prov 30, 8; Ps 30 (31), 15a. 16a
Vanitátem et verba mendácia longe fac a me, Dómine. * Mendicitátem et divítias ne déderis mihi, tríbue tantum victum deménsum mihi.
Ego in te sperávi, Dómine; in mánibus tuis sortes meæ. * Mendicitátem et divítias ne déderis mihi, tríbue tantum victum deménsum mihi.
LECTIO ALTERA
Ex Tractáribus sancti Augustíni epíscopi in Ioánnem
(Tractatus 81, 4: CCL 36, 531-532)
Verba Christi in nobis manent
« Si manséritis in me — inquit — et verba mea in vobis mánserint, quodcúmque voluéritis petétis, et fiet vobis ». Manéndo quippe in Christo, quid velle possunt nisi quod cónvenit Christo? Quid velle possunt manéndo in Salvatóre, nisi quod non est aliénum a salúte? Aliud quippe vólumus, quia sumus in Christo, et aliud vólumus, quia sumus adhuc in hoc sǽculo. De mansión namque huius sǽculi nobis aliquándo subrépit, ut hoc petámus quid nobis non expedíre nescímus. Sed absit ut fiat nobis, si manémus in Christo, qui non facit quando pétimus, nisi quod éxpedit nobis.
Manéntes ergo in eo, cum verba eius in nobis manent. Quodcúmque voluérimus petémus, et fiet nobis. Quia si pétimus et non fiet, non hoc pétimus quod habet mánsio in eo, nec quod habent verba eius quæ manent in nobis, sed quod habet cupíditas et infírmitas carnis, quæ non est in eo et in qua non manent verba eius. Nam útique ad verba eius pértinet orário illa quam dócuit, ubi dícimus: « Pater noster, qui es in cælis ». Ab huius oratiónis verbis et sénsibus non recedámus petitiónibus nostris, et quidquid petiérimus, fiet nobis.
Tunc enim dicénda sunt verba eius in nobis manére, quando fácimus quæ præcépit, et dilígimus quæ promísit; quando autem verba eius manent in memória, nec inveniúntur in vita, non computátur palmes in vite, quia vitam non áttrahit ex radíce. Ad hanc differéntiam valet quoad scriptum est: Et memória retinéntibus mandáta eius, ut fáciant ea. Multi enim memória rétinent, ut contémnant, vel ériam derídeant et oppúgnent ea. In his verba Christi non manent, qui attíngunt quodámmodo, non cohǽrent; et ídeo illis non erunt in benefícium, sed in testimónium. Et quia sic insunt eis, ut non máneant in eis, ad hoc tenéntur ab eis, ut iudicéntur ex eis.
RESPONSORIUM
Cf. Qoh 4, 17ac
Custódi pedem tuum ingrédiens domum Dei, * Et appropínqua, ut áudias.
Mélior est obœdiéntia, quam stultórum víctimæ. * Et appropínqua, ut áudias.
ORATIO
Orémus.
Largíre nobis, quǽsumus, Dómine, sapiéntiam crucis et fortitúdinem, quibus beátam Ritam ditáre dignátus es, ut, in tribulatióne cum Christo patiéntes, pascháli eius mystério intímius participáre valeámus. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky