Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat.
HYMNUS
Ex more docti mýstico
servémus abstinéntiam,
deno diérum círculo
ducto quater notíssimo.
Lex et prophétæ prímitus
hanc prætulérunt, póstmodum
Christus sacrávit, ómnium
rex atque factor témporum.
Utámur ergo párcius
verbis, cibis et pótibus,
somno, iocis et árctius
perstémus in custódia.
Vitémus autem péssima
quæ súbruunt mentes vagas,
nullúmque demus cállido
hosti locum tyránnidis.
Præsta, beáta Trínitas,
concéde, simplex Unitas,
ut fructuósa sint tuis
hæc parcitátis múnera. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Lignum vitæ in cruce Dómini manifestátum est.
Beátus vir, qui non ábiit in consílio impiórum †
et in via peccatórum non stetit *
et in convéntu derisórum non sedit,
sed in lege Dómini volúntas eius, *
et in lege eius meditátur die ac nocte.
Et erit tamquam lignum
plantátum secus decúrsus aquárum, *
quod fructum suum dabit in témpore suo;
et fólium eius non défluet, *
et ómnia, quæcúmque fáciet, prosperabúntur.
Non sic ímpii, non sic, *
sed tamquam pulvis, quem próicit ventus.
Ideo non consúrgent ímpii in iudício *
neque peccatóres in concílio iustórum.
Quóniam novit Dóminus viam iustórum, *
et iter impiórum períbit.
Ant. Lignum vitæ in cruce Dómini manifestátum est.
Ant. 2 Ego constítui Regem meum super Sion.
Quare fremuérunt gentes, *
et pópuli meditáti sunt inánia?
Astitérunt reges terræ, †
et príncipes convenérunt in unum *
advérsus Dóminum et advérsus christum eius:
« Dirumpámus víncula eórum *
et proiciámus a nobis iugum ipsórum! ».
Qui hábitat in cælis, irridébit eos, *
Dóminus subsannábit eos.
Tunc loquétur ad eos in ira sua *
et in furóre suo conturbábit eos:
« Ego autem constítui regem meum *
super Sion, montem sanctum meum! ».
Prædicábo decrétum eius. †
Dóminus dixit ad me: « Fílius meus es tu; *
ego hódie génui te.
Póstula a me,
et dabo tibi gentes hereditátem tuam *
et possessiónem tuam términos terræ.
Reges eos in virga férrea *
et tamquam vas fíguli confrínges eos ».
Et nunc, reges, intellégite, *
erudímini, qui iudicátis terram.
Servíte Dómino in timóre *
et exsultáte ei cum tremóre.
Apprehéndite disciplínam: †
ne quando irascátur, et pereátis de via, *
cum exárserit in brevi ira eius.
Beáti omnes, *
qui confídunt in eo.
Ant. Ego constítui Regem meum super Sion.
Ant. 3 Tu, Dómine, protéctor meus, et exáltans caput meum.
Dómine, quid multiplicáti sunt, qui tríbulant me? *
Multi insúrgunt advérsum me,
multi dicunt ánimæ meæ: *
« Non est salus ipsi in Deo ».
Tu autem, Dómine, protéctor meus es, *
glória mea et exáltans caput meum.
Voce mea ad Dóminum clamávi *
et exaudívit me de monte sancto suo.
Ego obdormívi et soporátus sum, *
exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
Non timébo mília pópuli circumdántis me. *
Exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus;
quóniam tu percussísti in maxíllam
omnes adversántes mihi, *
dentes peccatórum contrivísti.
Dómini est salus, *
et super pópulum tuum benedíctio tua.
Ant. Tu, Dómine, protéctor meus, et exáltans caput meum.
Si quis sermónem meum serváverit.
Mortem non vidébit in ætérnum.
LECTIO PRIOR
Incipit Epístola ad Hebrǽos
1, 1 — 2, 4
Filius heres universorum et super angelos exaltatus
Multifáriam et multis modis olim Deus locútus pátribus in prophétis, in novíssimis his diébus locútus est nobis in Fílio, quem constítuit herédem universórum, per quem fecit et sǽcula; qui, cum sit splendor glóriæ et figúra substántiæ eius et portet ómnia verbo virtútis suæ, purgatióne peccatórum facta, consédit ad déxteram maiestátis in excélsis, tanto mélior ángelis efféctus, quanto differéntius præ illis nomen hereditávit.
Cui enim dixit aliquándo angelórum:
« Fílius meus es tu;
ego hódie génui te »
et rursum: « Ego ero illi in patrem,
et ipse erit mihi in fílium »?
Cum autem íterum introdúcit primogénitum in orbem terræ, dicit:
« Et adórent eum omnes ángeli Dei ».
Et ad ángelos quidem dicit:
« Qui facit ángelos suos spíritus
et minístros suos flammam ignis »;
ad Fílium autem:
« Thronus tuus, Deus, in sǽculum sǽculi,
et virga æquitátis virga regni tui.
Dilexísti iustítiam et odísti iniquitátem,
proptérea unxit te Deus, Deus tuus,
óleo exsultatiónis præ particípibus tuis »
et:
« Tu in princípio, Dómine, terram fundásti;
et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
Ipsi períbunt, tu autem pérmanes;
et omnes ut vestiméntum veteráscent,
et velut amíctum invólves eos,
sicut vestiméntum et mutabúntur.
Tu autem idem es, et anni tui non defícient ».
Ad quem autem angelórum dixit aliquándo:
« Sede a dextris meis,
donec ponam inimícos tuos
scabéllum pedum tuórum »?
Nonne omnes sunt administratórii spíritus, qui in ministérium mittúntur propter eos, qui hereditátem cápient salútis?
Proptérea abundántius opórtet observáre nos ea, quæ audívimus, ne forte præterfluámus. Si enim, qui per ángelos dictus est, sermo factus est firmus, et omnis prævaricátio et inobœdiéntia accépit iustam mercédis retributiónem, quómodo nos effugiémus si tantam neglexérimus salútem? Quæ, cum inítium accepísset enarrári per Dóminum, ab eis, qui audiérunt, in nos confirmáta est, contestánte Deo signis et porténtis et váriis virtútibus et Spíritus Sancti distributiónibus secúndum suam voluntátem.
RESPONSORIUM
Cf. Hebr 1, 3; 12, 2
Christus Iesus, cum sit splendor glóriæ Patris et figúra substántiæ eius et portet ómnia verbo virtútis suæ, purgatióne peccatórum facta, * Consédit ad déxteram maiestátis in excélsis.
Auctor fídei nostræ, pro gáudio sibi propósito, sustínuit crucem. * Consédit.
LECTIO ALTERA
Ex Epístolis paschálibus sancti Athanásii epíscopi
(Ep. 14, 1-2: PG 26, 1419-1420)
Festum Domini proximum non verbis sed operibus implemus
Próximum nobis est Verbum illud, quod pro nobis ómnia factum est, Dóminus, inquam, noster Iesus Christus, qui apud nos indesinénter spondet se esse mansúrum. Quámobrem clamat, dicens: Ecce ego vobíscum sum ómnibus diébus sǽculi. Quemádmodum autem ipse pastor est, summus sacérdos, via et iánua, simúlque ómnia pro nobis factus est, ita étiam festum atque sollémnitas nobis appáruit, ceu beátus ait Apóstolus: Pascha nostrum immolátus est Christus, qui exspectabátur. Sed ad Psalmístæ quoque preces illúxit dicéntis: Exsultátio mea, érue me a circumdántibus me. Hæc est vera exsultátio, hæc est germána sollémnitas, malórum nempe depúlsio; ad quam ut unusquísque pervéniat, rectis omníno móribus sit, suáque mente meditétur in quiéte timóris Dei.
Sic étiam sancti dum víverent, omni ætáte sua lætabántur, tamquam in festo; quorum unus, nempe beátus David, noctu surgébat haud semel sed sépties, et Deum précibus propitiábat. Alter, magnus vidélicet Móyses, hymnis exsultábat, laudésque canébat ob victóriam de Pharaóne relátam, et de iis qui labóribus Hebrǽos opprésserant. Postrémo álii assídua cum hilaritáte sacro cultu perfungebántur, véluti magnus Sámuel et beátus ille Elías; qui morum suórum mérito libertátem sunt adépti, et nunc festum agunt in cælo, de sua in umbra olim peregrinatióne lætántur, et iam veritátem a figúra discérnunt.
Nos autem nunc sollemnitátem agéntes, quas vias corrípimus? Et festo huic propinquántes, quem ducem habébimus? Néminem profécto, dilécti mei, nisi quem vos ipsi mecum dicétis Dóminum nostrum Iesum Christum, qui ait: Ego sum via. Ipse est qui, ut beátus inquit Ioánnes, tollit peccátum mundi: ipse ánimas nostras puríficat, ceu dicit alícubi Ieremías prophéta: State super vias, et vidéte, et dispícite quænam sit via bona, et in ea inveniétis animárum vestrárum emendatiónem.
Olim vero hircórum sanguis, et cinis vítuli super immúndos aspérsus, purificándo tantum córpori aptus erat; nunc per Verbi Dei grátiam unusquísque abúnde mundátur: quod si mox sectábimur, licébit nobis hic tamquam in vestíbulis cæléstis Ierúsalem festum illud ætérnum præmeditári; sicut étiam beáti Apóstoli, qui ducem suum Salvatórem sequebántur, et tunc erant, et adhuc in præsénti sunt huiúsmodi grátiæ magístri; namque aiébant: Ecce nos relíquimus ómnia et secúti sumus te. Vidélicet nos séquimur Dóminum; et festum Dómini, non verbis tantum sed opéribus implémus.
RESPONSORIUM
Cf. Hebr 6, 20; Io 1, 29
Præcúrsor pro nobis ingréditur, agnus sine mácula, * Secúndum órdinem Melchísedech póntifex factus in ætérnum et in sǽculum sǽculi.
Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccátum mundi. * Secúndum.
CANTICA
Ant. Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; ínnova dies nostros sicut a princípio.
Ier 14, 17-21
Dedúcant óculi mei lácrimam
per noctem et diem, *
et non táceant,
quóniam contritióne magna contríta est
virgo fília pópuli mei, *
plaga péssima veheménter.
Si egréssus fúero ad agros,
ecce occísi gládio; *
et si introíero in civitátem,
ecce attenuáti fame:
prophéta quoque et sacérdos *
abiérunt per terram nesciéntes.
Numquid proíciens abiecísti Iudam, *
aut Sion abomináta est ánima tua?
Quare ergo percussísti nos, *
ita ut nulla sit sánitas?
Exspectávimus pacem, et non est bonum, *
et tempus curatiónis, et ecce turbátio.
Cognóvimus, Dómine, impietátes nostras, †
iniquitátes patrum nostrórum, *
quia peccávimus tibi.
Ne des nos in oppróbrium propter nomen tuum, *
ne fácias contuméliam sólio glóriæ tuæ;
recordáre, *
ne írritum fácias fœdus tuum nobíscum.
Ez 36, 24-28
Tollam quippe vos de géntibus †
et congregábo vos de univérsis terris *
et addúcam vos in terram vestram;
et effúndam super vos aquam mundam, †
et mundabímini
ab ómnibus inquinaméntis vestris, *
et ab univérsis idólis vestris mundábo vos.
Et dabo vobis cor novum *
et spíritum novum ponam in médio vestri
et áuferam cor lapídeum de carne vestra *
et dabo vobis cor cárneum;
et spíritum meum ponam in médio vestri †
et fáciam, ut in præcéptis meis ambulétis *
et iudícia mea custodiátis et operémini.
Et habitábitis in terra, quam dedi pátribus vestris, †
et éritis mihi in pópulum, *
et ego ero vobis in Deum.
Lam 5, 1-7. 15-17. 19-21
Recordáre, Dómine, quid accíderit nobis; *
intuére et réspice oppróbrium nostrum.
Heréditas nostra versa est ad aliénos, *
domus nostræ ad extráneos.
Pupílli facti sumus absque patre, *
matres nostræ quasi víduæ.
Aquam nostram pecúnia bíbimus, *
ligna nostra prétio comparámus.
Iugum in cervícibus nostris minámur, *
lassis non datur réquies.
Ægýptiis dédimus manum et Assýriis, *
ut saturarémur pane.
Patres nostri peccavérunt et non sunt, *
et nos iniquitátes eórum portámus.
Defécit gáudium cordis nostri;
versus est in luctum chorus noster.
Cécidit coróna cápitis nostri; *
væ nobis, quia peccávimus.
Proptérea mæstum factum est cor nostrum, *
ídeo contenebráti sunt óculi nostri.
Tu autem, Dómine, in ætérnum permanébis, *
sólium tuum in generatiónem et generatiónem.
Quare in perpétuum obliviscéris nostri, *
derelínquens nos in longitúdinem diérum?
Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; *
ínnova dies nostros sicut a princípio.
Ant. Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; ínnova dies nostros sicut a princípio.
EVANGELIUM
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
21, 33-46
Occidamus eum et habebimus hereditatem eius
In illo témpore: Dixit Iesus princípibus sacerdótum et senióribus pópuli:
« Aliam parábolam audíte. Homo erat pater famílias, qui plantávit víneam et sæpem circúmdedit ei et fodit in ea tórcular et ædificávit turrim et locávit eam agrícolis et péregre proféctus est. Cum autem tempus frúctuum appropinquásset, misit servos suos ad agrícolas, ut accíperent fructus eius. Et agrícolæ, apprehénsis servis eius, álium cecidérunt, álium occidérunt, álium vero lapidavérunt. Iterum misit álios servos plures prióribus, et fecérunt illis simíliter. Novíssime autem misit ad eos fílium suum dicens: “Verebúntur fílium meum”. Agrícolæ autem vidéntes fílium dixérunt intra se: “Hic est heres. Veníte, occidámus eum et habébimus hereditátem eius”. Et apprehénsum eum eiecérunt extra víneam et occidérunt. Cum ergo vénerit dóminus víneæ, quid fáciet agrícolis illis? ». Aiunt illi: « Malos male perdet et víneam locábit áliis agrícolis, qui reddant ei fructum tempóribus suis ». Dicit illis Iesus: « Numquam legístis in Scriptúris:
“Lápidem, quem reprobavérunt ædificántes,
hic factus est in caput ánguli;
a Dómino factum est istud
et est mirábile in óculis nostris”?
Ideo dico vobis quia auferétur a vobis regnum Dei et dábitur genti faciénti fructus eius. Et qui cecíderit super lápidem istum, confringétur; super quem vero cecíderit, cónteret eum ».
Et cum audíssent príncipes sacerdótum et pharisǽi parábolas eius, cognovérunt quod de ipsis díceret; et quæréntes eum tenére, timuérunt turbas, quóniam sicut prophétam eum habébant.
ORATIO
Orémus.
Quǽsumus, Dómine Deus noster, ut in illa caritáte, qua Fílius tuus díligens mundum morti se trádidit, inveniámur ipsi, te opitulánte, alácriter ambulántes. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky