24. Aprilis 2024

S. Fidelis a Sigmaringen, presbyteri et martyris
memoria ad libitum

Natus est in oppido Sigmaringen, in Germania, anno 1578; inter Fratres Minores Capuccinos adscriptus, vitam duxit vigiliis et orationibus asperam. In prædicatione verbi Dei assiduus, iussus a S. Congregatione de Propaganda Fide ut rectam doctrinam in Rætia firmaret. Anno tamen 1622 ab hæreticis ad necem petitus Sevisii (Seewis), in Helvetia, martyr occubuit.
Communia unius martyris (delectum est in memoriis partes aliquas de feria sumere secundum Institutionem generalem de Liturgia horarum).

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hic est dies verus Dei,

sancto serénus lúmine,

quo díluit sanguis sacer

probrósa mundi crímina.

Fidem refúndit pérditis

cæcósque visu illúminat;

quem non gravi solvit metu

latrónis absolútio?

Opus stupent et ángeli,

pœnam vidéntes córporis

Christóque adhæréntem reum

vitam beátam cárpere.

Mystérium mirábile,

ut ábluat mundi luem,

peccáta tollat ómnium

carnis vitia mundans caro,

Quid hoc potest sublímius,

ut culpa quærat grátiam,

metúmque solvat cáritas

reddátque mors vitam novam?

Esto perénne méntibus

paschále, Iesu, gáudium,

et nos renátos grátiæ

tuis triúmphis ággrega.

Iesu, tibi sit glória,

qui morte victa prǽnites,

cum Patre et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

Vel ad libitum in feriis post octavam Paschæ:

Lætáre, cælum, désuper,

appláude, tellus ac mare:

Christus resúrgens post crucem

vitam dedit mortálibus.

Iam tempus accéptum redit,

dies salútis cérnitur,

quo mundus Agni sánguine

refúlsit a calígine.

Mors illa, mortis pássio,

est críminis remíssio;

illǽsa virtus pérmanet,

victus dedit victóriam.

Nostræ fuit gustus spei

hic, ut fidéles créderent

se posse post resúrgere,

vitam beátam súmere.

Nunc ergo pascha cándidum

causa bonórum tálium

colámus omnes strénue

tanto repléti múnere.

Esto perénne méntibus

paschále, Iesu, gáudium,

et nos renátos grátiæ

tuis triúmphis ággrega.

Iesu, tibi sit glória,

qui morte victa prǽnites,

cum Patre et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Bénedic, ánima mea, Dómino, et noli oblivísci omnes retributiónes eius, allelúia.

Psalmus 102 (103)
Laus miserentis Domini
Per viscera misericordiæ Dei visitavit nos Oriens ex alto (Cf. Lc 1, 78).
I

Bénedic, ánima mea, Dómino, *

et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto eius.

Bénedic, ánima mea, Dómino, *

et noli oblivísci omnes retributiónes eius.

Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis, *

qui sanat omnes infirmitátes tuas;

qui rédimit de intéritu vitam tuam, *

qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus;

qui replet in bonis ætátem tuam: *

renovábitur ut áquilæ iuvéntus tua.

Fáciens iustítias Dóminus *

et iudícium ómnibus iniúriam patiéntibus.

Notas fecit vias suas Móysi, *

fíliis Israel adinventiónes suas.

Ant. Bénedic, ánima mea, Dómino, et noli oblivísci omnes retributiónes eius, allelúia.

Ant. 2 Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se, allelúia.

II

Miserátor et miséricors Dóminus, *

longánimis et multæ misericórdiæ.

Non in perpétuum conténdet, *

neque in ætérnum irascétur.

Non secúndum peccáta nostra fecit nobis, *

neque secúndum iniquitátes nostras
retríbuit nobis.

Quóniam, quantum exaltátur cælum a terra, *

præváluit misericórdia eius super timéntes eum;

quantum distat ortus ab occidénte, *

longe fecit a nobis iniquitátes nostras.

Quómodo miserétur pater filiórum, *

misértus est Dóminus timéntibus se.

Quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum, *

recordátus est quóniam pulvis sumus.

Homo sicut fenum dies eius, *

tamquam flos agri sic efflorébit.

Spirat ventus in illum, et non subsístet, *

et non cognóscet eum ámplius locus eius.

Ant. Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se, allelúia.

Ant. 3 Benedícite Dómino, ómnia ópera eius, allelúia.

III

Misericórdia autem Dómini ab ætérno †

et usque in ætérnum super timéntes eum; *

et iustítia illíus in fílios filiórum,

in eos, qui servant testaméntum eius *

et mémores sunt mandatórum ipsíus
ad faciéndum ea.

Dóminus in cælo parávit sedem suam, *

et regnum ipsíus ómnibus dominábitur.

Benedícite Dómino, omnes ángeli eius, †

poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus *

in audiéndo vocem sermónum eius.

Benedícite Dómino, omnes virtútes eius, *

minístri eius, qui fácitis voluntátem eius.

Benedícite Dómino, ómnia ópera eius, †

in omni loco dominatiónis eius. *

Bénedic, ánima mea, Dómino.

Ant. Benedícite Dómino, ómnia ópera eius, allelúia.

Deus suscitávit Christum a mórtuis, allelúia.

Ut fides nostra et spes esset in Deo, allelúia.

LECTIO PRIOR

De libro Apocalýpsis

14, 14 – 15, 4

Messis ultimi temporis

Ego Ioánnes vidi: et ecce nubem cándidam, et supra nubem sedéntem quasi Fílium hóminis, habéntem super caput suum corónam áuream et in manu sua falcem acútam. Et alter ángelus exívit de templo clamans voce magna ad sedéntem super nubem: « Mitte falcem tuam et mete, quia venit hora, ut metátur, quóniam áruit messis terræ ». Et misit, qui sedébat supra nubem, falcem suam in terram, et messa est terra.

Et álius ángelus exívit de templo, quod est in cælo, habens et ipse falcem acútam. Et álius ángelus de altári, habens potestátem supra ignem, et clamávit voce magna ad eum, qui habébat falcem acútam dicens: « Mitte falcem tuam acútam et vindémia botros víneæ terræ, quóniam matúræ sunt uvæ eius ». Et misit ángelus falcem suam in terram et vindemiávit víneam terræ et misit in lacum iræ Dei magnum. Et calcátus est lacus extra civitátem, et exívit sanguis de lacu usque ad frenos equórum per stádia mille sescénta.

Et vidi áliud signum in cælo magnum et mirábile: ángelos septem habéntes plagas septem novíssimas, quóniam in illis consummáta est ira Dei.

Et vidi tamquam mare vítreum mixtum igne, et eos, qui vicérunt béstiam et imáginem illíus et númerum nóminis eius, stantes supra mare vítreum, habéntes cítharas Dei. Et cantant cánticum Móysis servi Dei et cánticum Agni dicéntes:

« Magna et mirabília ópera tua,

Dómine Deus omnípotens;

iustæ et veræ viæ tuæ,

Rex géntium!

Quis non timébit, Dómine,

et glorificábit nomen tuum?

Quia solus Sanctus,

quóniam omnes gentes vénient

et adorábunt in conspéctu tuo,

quóniam iudícia tua manifestáta sunt ».

RESPONSORIUM

Ap 15, 3; Ex 15, 11

Cantant cánticum Agni dicéntes: Magna et mirabília ópera tua, Dómine Deus omnípotens; * Iustæ et veræ sunt viæ tuæ, Rex géntium! Allelúia.

Quis símilis tui in diis, Dómine? Quis símilis tui, magníficus in sanctitáte, fáciens mirabília? * Iustæ.

LECTIO ALTERA

Elógium sancti Fidélis presbýteri et mártyris

 

Vir nomine et re Fidelis

Cathólicæ fídei assertórem Benedíctus papa Décimus quartus his verbis sanctum Fidélem celebrávit:

« Caritátis suæ plenitúdinem ad extérnum proximórum levámen et auxílium exténdens, omnes calamitósos patérno sinu ampléxus, páuperum numerósos greges colléctis úndique eleemósynis sustentábat.

Pupillórum et viduárum solitúdinem, comparáta eísdem potentiórum ac príncipum ope, sublevábat; carcéribus inclúsos ómnibus, quibus póterat, spiritálibus et corporálibus soláciis iuváre, ægrótos quóslibet sédulo invísere, recreáre ac Deo conciliátos ad extrémam subeúndam luctam armáre non desistébat.

Quo quidem in génere nullam hábuit uberiórem meritórum ségetem, quam cum austríacus exércitus, in regiónibus Retórum statiónes habens, epidémico morbo univérsim fere corréptus, miserándum de se pábulum languóribus et morti præbébat ».

Simul cum hac caritáte, vir nómine et re Fidélis, excélluit stúdio fídei cathólicæ defendéndæ, quam ímpigre prædicávit et, paucis diébus ántequam suo sánguine confirmáret, in última contióne hábita, véluti testaméntum his verbis relíquit:

« O fides cathólica, quam stábilis, quam firma es, quam bene radicáta, quam bene fundáta super firmam petram! Cælum et terra transíbunt, tu autem præteríre numquam póteris. Totus orbis a princípio tibi contradíxit, sed tu potentíssime de ómnibus triumphásti.

Hæc est enim victória, quæ vicit mundum, fides nostra; hæc reges potentíssimos Christi império subiugávit, hæc pópulos Christi obséquio mancipávit.

Quid fecit sanctos Apóstolos et mártyres diros agónes et acérrimas pœnas subíre, nisi fides, de resurrectióne præcípue?

Quid fecit anachorítas, contémptis delíciis, spretis honóribus, calcátis divítiis, cælibem in solitúdine vitam ágere, nisi fides viva?

Quid hódie veros christícolas facit móllia abícere, dúlcia relínquere, áspera subíre, laboriósa sufférre?

Viva fides, quæ per caritátem operátur. Hæc facit spe futurórum præséntia bona dimíttere, et futúris præséntia commutáre ».

RESPONSORIUM

2 Tim 4, 7-8a; Phil 3, 8b. 10

Bonum certámen certávi, cursum consummávi, fidem servávi; * In réliquo repósita est mihi iustítiæ coróna, allelúia.

Omnia detriméntum feci ad cognoscéndum Christum et communiónem passiónum illíus, confórmans me morti eius. * In réliquo.

ORATIO

Orémus.

Deus, qui beátum Fidélem, amóre tuo succénsum, in fídei propagatióne martýrii palma decoráre dignátus es, ipso interveniénte, concéde, ut, in caritáte fundáti, cum illo resurrectiónis Christi virtútem cognóscere mereámur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky