14. Ianuarii 2024

Dominica II per annum
hebdomada 2 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Médiæ noctis tempus est;

prophética vox ádmonet

dicámus laudes ut Deo

Patri semper ac Fílio,

Sancto quoque Spirítui:

perfécta enim Trínitas

uniúsque substántiæ

laudánda nobis semper est.

Terrórem tempus hoc habet,

quo, cum vastátor ángelus

Ægýpto mortem íntulit,

delévit primogénita.

Hæc iustis hora salus est,

quos tunc ibídem ángelus

ausus puníre non erat,

signum formídans sánguinis.

Ægýptus flebat fórtiter

tantórum diro fúnere;

solus gaudébat Israel

agni protéctus sánguine.

Nos verus Israel sumus:

lætámur in te, Dómine,

hostem spernéntes et malum,

Christi defénsi sánguine.

Dignos nos fac, rex óptime,

futúri regni glória,

ut mereámur láudibus

ætérnis te concínere. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Salve dies, diérum glória,

dies felix Christi victória,

dies digna iugi lætítia,

dies prima.

Lux divína cæcis irrádiat,

in qua Christus inférnum spóliat,

mortem vincit et reconcíliat

summis ima.

Sempitérni regis senténtia

sub peccáto conclúsit ómnia;

ut infírmis supérna grátia

subveníret,

Dei virtus et sapiéntia

temperávit iram cleméntia,

cum iam mundus in præcipítia

totus iret.

Resurréxit liber ab ínferis

restaurátor humáni géneris,

ovem suam repórtans úmeris

ad supérna.

Angelórum pax fit et hóminum,

plenitúdo succréscit órdinum,

triumphántem laus decet Dóminum,

laus ætérna.

Harmoníæ cæléstis pátriæ

vox concórdet matris Ecclésiæ,

« Allelúia » frequéntet hódie

plebs fidélis.

Triumpháto mortis império,

triumpháli fruámur gáudio;

in terra pax, et iubilátio

sit in cælis. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Dómine Deus meus, confessiónem et decórem induísti, amíctus lúmine sicut vestiménto, allelúia.

Psalmus 103 (104)
Hymnus ad Dominum creatorem
Si quis in Christo nova creatura; vetera transierunt, ecce, facta sunt nova (2 Cor 5, 17).
I

Bénedic, ánima mea, Dómino. *

Dómine Deus meus, magnificátus es veheménter!

Maiestátem et decórem induísti, *

amíctus lúmine sicut vestiménto.

Exténdens cælum sicut velum, *

qui éxstruis in aquis cenácula tua.

Qui ponis nubem ascénsum tuum, *

qui ámbulas super pennas ventórum.

Qui facis ángelos tuos spíritus *

et minístros tuos ignem uréntem.

Qui fundásti terram super stabilitátem suam, *

non inclinábitur in sǽculum sǽculi.

Abýssus sicut vestiméntum opéruit eam, *

super montes stabant aquæ.

Ab increpatióne tua fúgiunt, *

a voce tonítrui tui formídant.

Ascéndunt in montes et descéndunt in valles, *

in locum, quem statuísti eis.

Términum posuísti, quem non transgrediéntur, *

neque converténtur operíre terram.

Qui emíttis fontes in torréntes; *

inter médium móntium pertransíbunt,

potábunt omnes béstias agri, *

exstínguent ónagri sitim suam.

Super ea vólucres cæli habitábunt, *

de médio ramórum dabunt voces.

Ant. Dómine Deus meus, confessiónem et decórem induísti, amíctus lúmine sicut vestiménto, allelúia.

Ant. 2 Edúxit Dóminus panem de terra, et vinum lætíficans cor hóminis, allelúia.

II

Rigas montes de cenáculis tuis, *

de fructu óperum tuórum sátias terram.

Prodúcis fenum iuméntis *

et herbam servitúti hóminum,

edúcens panem de terra *

et vinum, quod lætíficat cor hóminis;

exhílarans fáciem in óleo, *

panis autem cor hóminis confírmat.

Saturabúntur ligna Dómini *

et cedri Líbani, quas plantávit.

Illic pásseres nidificábunt, *

eródii domus in vértice eárum.

Montes excélsi cervis, *

petræ refúgium hyrácibus.

Fecit lunam ad témpora signánda, *

sol cognóvit occásum suum.

Posuísti ténebras, et facta est nox: *

in ipsa reptábunt omnes béstiæ silvæ,

cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant *

et quærant a Deo escam sibi.

Oritur sol, et congregántur, *

et in cubílibus suis recúmbunt.

Exit homo ad opus suum *

et ad operatiónem suam usque ad vésperum.

Ant. Edúxit Dóminus panem de terra, et vinum lætíficans cor hóminis, allelúia.

Ant. 3 Vidit Deus cuncta quæ fécerat, et erant valde bona, allelúia.

III

Quam multiplicáta sunt ópera tua, Dómine! †

Omnia in sapiéntia fecísti, *

impléta est terra creatúra tua.

Hoc mare magnum et spatiósum et latum: †

illic reptília, quorum non est númerus, *

animália pusílla cum magnis;

illic naves pertransíbunt, *

Levíathan, quem formásti ad ludéndum cum eo.

Omnia a te exspéctant, *

ut des illis escam in témpore suo.

Dante te illis, cólligent, *

aperiénte te manum tuam, implebúntur bonis.

Averténte autem te fáciem, turbabúntur; †

áuferes spíritum eórum, et defícient *

et in púlverem suum reverténtur.

Emíttes spíritum tuum, et creabúntur, *

et renovábis fáciem terræ.

Sit glória Dómini in sǽculum; *

lætétur Dóminus in opéribus suis.

Qui réspicit terram et facit eam trémere, *

qui tangit montes, et fúmigant.

Cantábo Dómino in vita mea, *

psallam Deo meo quámdiu sum.

Iucúndum sit ei elóquium meum, *

ego vere delectábor in Dómino.

Defíciant peccatóres a terra †

et iníqui, ita ut non sint. *

Bénedic, ánima mea, Dómino.

Ant. Vidit Deus cuncta quæ fécerat, et erant valde bona, allelúia.

Vestri beáti óculi quia vident.

Et aures vestræ quia áudiunt.

LECTIO PRIOR

Incipit liber Deuteronómii

1, 1. 6-18

Ultimi sermones Moysis in Moab

Hæc sunt verba, quæ locútus est Móyses ad omnem Israel trans Iordánem in solitúdine, in Araba contra Suph, inter Pharan et Thophel et Laban et Háseroth et Dízahab: « Dóminus Deus noster locútus est ad nos in Horeb dicens: “Súfficit vobis quod in hoc monte mansístis: convertímini et proficiscímini et veníte ad montem Amorræórum et ad omnes vicínos eius: in Araba atque montánis et in Sephéla et in Nageb et iuxta litus maris, in terram Chananæórum et in Líbanum usque ad flumen magnum Euphráten. En, inquit, trádidi vobis terram: ingredímini et possidéte eam, super qua iurávit Dóminus pátribus vestris Abraham, Isaac et Iacob ut daret illam eis et sémini eórum post eos”.

Dixíque vobis illo in témpore: Non possum solus sustinére vos; Dóminus Deus vester multiplicávit vos, et estis hódie sicut stellæ cæli plúrimi. Dóminus Deus patrum vestrórum addat ad hunc númerum multa mília et benedícat vobis, sicut locútus est vobis. Non váleo solus vestra negótia sustinére et pondus ac iúrgia; date vobis viros sapiéntes et gnaros et quorum conversátio sit probáta in tríbubus vestris, ut ponam eos vobis príncipes. Tunc respondístis mihi: “Bona res est, quam vis fácere”. Tulíque príncipes de tríbubus vestris viros sapiéntes et probátos et constítui eos príncipes super vos: tribúnos et centuriónes et quinquagenários ac decános et præféctos óperum pro tríbubus vestris. Præcepíque iudícibus vestris in témpore illo: Audíte causam fratrum vestrórum et, quod iustum est, iudicáte, sive civis sit ille sive peregrínus. Non accipiétis persónam in iudício; ita parvum audiétis ut magnum, nec timébitis cuiúsquam persónam, quia Dei iudícium est. Quod si diffícile vobis áliquid visum fúerit, reférte ad me, et ego áudiam. Præcepíque vobis in témpore illo ómnia, quæ fácere deberétis ».

RESPONSORIUM

Deut 10, 17; 1, 17b

Dóminus Deus vester ipse est Deus deórum, Deus magnus et potens et terríbilis, * Qui persónam non áccipit nec múnera.

Parvum audiétis ut magnum, nec timébitis cuiúsquam persónam, quia Dei iudícium est * Qui persónam.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Ephésios

(Nn. 2, 2 – 5, 2: Funk 1, 175-177)

In concordia unitatis

Decet vos ómnibus modis glorificáre Iesum Christum, qui glorificávit vos, ut in obœdiéntia una perfécti, subiécti epíscopo et presbytério, per ómnia sanctificáti sitis.

Non præcípio vobis, quasi sim áliquis. Etiámsi enim vinctus sum propter nomen Christi, nondum tamen perféctus sum in Iesu Christo. Nunc enim incípio discípulus esse et álloquor vos ut condiscípulos meos. Nam oportébat me a vobis confirmári fide, admonitióne, patiéntia, æquanimitáte. At cum cáritas non sinat me tacére de vobis, proptérea antevérti vos admonére, ut uniámini in senténtia Dei. Etenim Iesus Christus, inseparábilis nostra vita, senténtia Patris est, ut et epíscopi, per tractus terræ constitúti, in senténtia Iesu Christi sunt.

Unde decet vos in epíscopi senténtiam concúrrere, quod et fácitis. Nam memorábile vestrum presbytérium, dignum Deo, ita coaptátum est epíscopo ut chordæ cítharæ. Propter hoc in consénsu vestro et concórdi caritáte Iesus Christus cánitur. Sed et vos sínguli chorus estóte, ut cónsoni per concórdiam, melos Dei recipiéntes in unitáte, cantétis voce una per Iesum Christum Patri, quo et vos áudiat et agnóscat ex iis, quæ bene operámini, membra esse vos Fílii ipsíus. Utile ítaque est in immaculáta unitáte vos esse, ut et semper participétis Deo.

Si enim ego brevi témporis spátio talem consuetúdinem contráxi cum epíscopo vestro, quæ non humána, sed spiritális est, quanto vos beatióres iúdico, qui ita estis coniúncti ei sícuti Ecclésia Iesu Christo et sicut Iesus Christus Patri, ut ómnia per unitátem conséntiant? Nemo erret: nisi quis intra altáre sit, privátur pane Dei. Si enim uníus atque alteríus precátio tantam vim habet, quanto magis illa, quæ epíscopi est et totíus Ecclésiæ?

RESPONSORIUM

Eph 4, 1. 3-4

Obsecro vos ego vinctus in Dómino, ut digne ambulétis vocatióne, qua vocáti estis, * Sollíciti serváre unitátem spíritus in vínculo pacis.

Unum corpus et unus Spíritus, sicut et vocáti estis in una spe vocatiónis vestræ. * Sollíciti.

CANTICA

Ant. Dómine, te exspectávimus; esto brácchium nostrum in mane et salus nostra in témpore tribulatiónis.

Canticum I
Oratio fiduciæ in miseria

Is 33, 2-10

In Christo sunt omnes thesauri sapientiæ et scientiæ absconditi (Col 2, 3).

Dómine, miserére nostri, *

te enim exspectávimus;

esto bráchium nostrum in mane *

et salus nostra in témpore tribulatiónis.

A voce fragóris fugérunt pópuli, *

ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.

Et congregabúntur spólia, sicut collígitur bruchus; *

sicut discúrrunt locústæ, ad ea discúrritur.

Sublímis est Dóminus, quóniam hábitat in excélso; *

implet Sion iudício et iustítia.

Et erit fírmitas in tempóribus tuis; †

divítiæ salútis sapiéntia et sciéntia: *

timor Dómini ipse est thesáurus eius.

Ecce præcónes clamábunt foris, *

ángeli pacis amáre flebunt.

Dissipátæ sunt viæ, *

cessávit tránsiens per sémitam;

írritum fecit pactum, *

reiécit testes,
non reputávit hómines.

Luget et elanguéscit terra, *

confúsus est Líbanus et obsórduit,

et factus est Saron sicut desértum, *

et exaruérunt Basan et Carmélus.

« Nunc consúrgam, dicit Dóminus, *

nunc exaltábor, nunc sublevábor ».

Canticum II
Deus iudicabit in iustitia

Is 33, 13-16

Vobis est repromissio et filiis vestris et omnibus, qui longe sunt (Act 2, 39).

Audíte, qui longe estis, quæ fécerim, *

et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.

Contérriti sunt in Sion peccatóres, *

possédit tremor ímpios.

Quis póterit habitáre de vobis
cum igne devoránte? *

Quis habitábit ex vobis
cum ardóribus sempitérnis?

Qui ámbulat in iustítiis *

et lóquitur æquitátes,

qui réicit lucra ex rapínis *

et éxcutit manus suas, ne múnera accípiat,

qui obtúrat aures suas, ne áudiat sánguinem, *

et claudit óculos suos, ne vídeat malum:

iste in excélsis habitábit, *

muniménta saxórum refúgium eius;

panis ei datus est, *

aquæ eius fidéles sunt.

Canticum III
Oratio pro populo Dei

Sir 36, 14-19

Hæc est vita æterna, ut cognoscant te solum verum Deum et, quem misisti, Iesum Christum (Io 17, 3).

Miserére plebi tuæ,
super quam invocátum est nomen tuum, *

et Israel, quem coæquásti primogénito tuo.

Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, *

Ierúsalem, loco requiéi tuæ.

Reple Sion maiestáte tua *

et glória tua templum tuum.

Da testimónium his,
qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, *

et súscita prædicatiónes,
quas locúti sunt in nómine tuo.

Da mercédem sustinéntibus te, *

ut prophétæ tui fidéles inveniántur.

Et exáudi oratiónes servórum tuórum, †

secúndum beneplácitum super pópulo tuo, *

et dírige nos in viam iustítiæ,

et sciant omnes, qui hábitant terram, *

quia tu es Deus sæculórum.

Ant. Dómine, te exspectávimus; esto brácchium nostrum in mane et salus nostra in témpore tribulatiónis.

EVANGELIUM

Léctio sancti Evangélii secúndum Marcum

16, 1-20

Iesus Nazarenus crucifixus surrexit

Cum transísset sábbatum, María Magdaléne et María Iacóbi et Salóme emérunt arómata, ut veniéntes úngerent eum. Et valde mane, prima sabbatórum, véniunt ad monuméntum, orto iam sole. Et dicébant ad ínvicem: « Quis revólvet nobis lápidem ab óstio monuménti? ». Et respiciéntes vident revolútum lápidem; erat quippe magnus valde. Et introeúntes in monuméntum vidérunt iúvenem sedéntem in dextris, coopértum stola cándida, et obstupuérunt. Qui dixit illis: « Nolíte expavéscere! Iesum quǽritis Nazarénum crucifíxum. Surréxit, non est hic; ecce locus, ubi posuérunt eum. Sed ite, dícite discípulis eius et Petro: “Præcédit vos in Galiǽam. Ibi eum vidébitis, sicut dixit vobis” ». Et exeúntes fugérunt de monuménto; inváserat enim eas tremor et pavor, et némini quidquam dixérunt, timébant enim.

Surgens autem mane, prima sábbati, appáruit primo Maríæ Magdalénæ, de qua eiécerat septem dæmónia. Illa vadens nuntiávit his, qui cum eo fúerant, lugéntibus et fléntibus; et illi audiéntes quia víveret et visus esset ab ea, non credidérunt. Post hæc autem duóbus ex eis ambulántibus osténsus est in ália effígie eúntibus in villam; et illi eúntes nuntiavérunt céteris, nec illis credidérunt.

Novíssime recumbéntibus illis Undecim appáruit, et exprobrávit incredulitátem illórum et durítiam cordis, quia his, qui víderant eum resuscitátum, non credíderant. Et dixit eis: « Eúntes in mundum univérsum prædicáte evangélium omni creatúræ. Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit; qui vero non credíderit, condemnábitur. Signa autem eos, qui credíderint, hæc sequéntur: in nómine meo dæmónia eícient, linguis loquéntur novis, serpéntes tollent, et, si mortíferum quid bíberint, non eos nocébit, super ægrótos manus impónent et bene habébunt ».

Et Dóminus quidem Iesus, postquam locútus est eis, assúmptus est in cælum et sedit a dextris Dei.

Illi autem profécti prædicavérunt ubíque, Dómino cooperánte et sermónem confirmánte, sequéntibus signis.

HYMNUS

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.

ORATIO

Orémus.

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi, et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky